فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

بَحْباحَة: زن زشت خوى.

بُحْبُوح و بُحْبُوحَة: اصل و ميان و وسط چيزى.

بَحْبُوح: دست و دل باز، جوانمرد نظر بلند، خوشبخت، خوش گذران، سبك روح، زنده دل.

بَحْبُوحَة: فراوانى، راحتى، آسايش.

مُبَحْبَح: آسوده، راحت، بى خيال، فراخ، با وسعت.

(بَحُتَ) بُحُوتَةً، ك: ساده و خالص گرديد.

باحَتَ الْماءَ مُباحَتَةً: خورد آب را بدون مخلوط چيزى.

باحَتَهُ الْوُدَّ: دوستى خالص و ساده كرد با او.

باحَتَ فُلاناً: دشمنى پيدا كرد با او.

باحَتَ دابَّتَهُ: خورانيد چارپاى خود را.

بَحْت: ساده و خالص از هر چيز.

عَرَبِىٌّ بَحْتٌ و شَرابٌ بَحْتٌ: خالص.

(بَحْتَرَ): پخش كرد، پراكنده كرد.

بُحْتُر: كوتاه و مجتمع الخلقه.

(بَحَثَ) عَنْهُ بَحْثاً، م: كنجكاوى و تفتيش كرد از او، كاويد و كند.

اِبْتَحَث: خاك بازى كردن.

تَبَحَّثَ عَنْهُ و اِنْبَحَثَ و اِسْتَبْحَثَ: جستجو و تفتيش كرد از وى، كاويد.