فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی - نسخه متنی

احمد سیاح

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

بَذَرَتِ الْاَرضُ: برآمد گياه زمين.

بَذَرَ السِّرَّ: فاش و آشكار كرد راز را.

بَذَرَ الْمالَ و بَذَّرَهُ: پريشان و پراكنده كرد مال را به اسراف.

بَذْر: اسراف كار، تخم پاشيدن.

اِنَّ الْمُبَذِّرينَ كانُوا اِخْوانَ الشَّياطينَ (آيه): اسرافكاران برادران شيطانند.

وَ لا تُبَذِّر تَبْذيراً (آيه): اسراف نكنيد، اسراف كردنى.

بَذُرَ بَذارَةً، ك: فاش كننده راز گرديد.

باذَرَ مُباذَرَةً: اسراف و بيهوده خرج كرد.

بَذارَّة و بَذارَة و نَبْذَرَة: بيهوده خرج كردن مال و اسراف آن.

بَذَّرَ: تلف كرد، تباه كرد، بر باد داد، گياه به تخم نشست.

اِوانُ الْبَذْر: هنگام كِشت.

بَذْرَة: هسته ميوه يا تخم پنبه.

تَبْذير: تباهى، تلف، بربادى، ولخرجى، زياده روى، فاش كردن راز، پراكنده كردن چيزى، آزمودن.

مُبَذِّر: تبهكار، تلف كن، ولخرج.

تَبَذَّرَالْماءُ: متغير شد آب.

مُسْتَبْذِر: شتاب كننده.

/ 5263