فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

طَريقٌ مِئْتاءٌ: راه آباد و روشن، انتهاى ميدان اسب دوانى، جاى فراهم آمدن راهها و جوانب.

دارى بِمِئْتاءِ دارِ فُلانٍ: خانه من جانب و مقابل خانه فلان است.

مَاْتِىّ: (اسم معفول به معنى اسم فاعل) آينده.

اَتى اَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ (آيه): آمد امر خدا پس شتاب نكنيد.

(اَثَّ) النَّباتُ اَثاثَةً و اَثاثاً و اُثُوثاً، ض ن ف: انبوه شد گياه و بهم پيچيد.

اَثَّتِ الْمَراَةُ: بزرگ شد سرين و نشستگاه زن.

اَثٌ و اَثيث، ص: (از هر دو فعل).

- اِثاث و اَثائِث، ج: (مذكر و مؤنث).

اَثَّثَهُ تَاْثيثاً: پايمال كرد او را.

اَثَّثَ الْفِراشَ: نرم كرد بستر را.

تَاَثَّثَ: متاع گرفت چيزى را، بسيار شد كالاى و مال او.

اَثاث (واحد ندارد يا اَثاثَة واحد): اسباب خانه يا تمام مال.

اَثاثىّ: سه پايه ديگ، ديگدان.

اَثائِث: زنان پرگوشت يا بلند قامت.

اَثيث: فراوان، وفور، بسيارى، چاق، فربه، گوشتى، گياهى كه ريشه ميدواند.

مُؤَثَّث: مفروش با اسباب.