فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

(اَثَلَ) اُثُولاً، ض: اصل گرفت و استوار شد - اَثيل، ص.

مَجْدٌ اَثيلٌ: بزرگى استوار.

اَثَّلَهُ تَاْثيلاً: با اصل و استوار كرد آن را.

مَجْدٌ و مالٌ مُؤَثَّلٌ، ص.

اَثَّلَ الْمالَ: زكات داد مال را و اصل گردانيد آن را (يعنى بضاعت خود ساخت و سرمايه كرد و جمع آورد).

اَثَّلَ مُلْكَهُ: افزود ملك خود را.

اَثَّلَ اَهْلَهُ: پوشانيد اهل خود را بهترين لباس و احسان كرد به ايشان.

اَثَّلَ الرَّجُلُ: صاحب مال بسيار شد.

تَاَثَّلَ: اصل گرفت، محكم و استوار شد، گرفت خواروبار را.

تَاَثَّلَ الرَّجُلُ: بزرگ شد مرد.

تَاَثَّلَ الْمالَ: جمع آورد مال را.

تَاَثَّلَ الْبِئْرَ: كند چاه را.

تَاَثَّلَ الشَّىْ ءُ: فراهم آمد آن چيز.

تَاَثَّلْتُهُ اَنَا: فراهم آوردم آن را.

اَثْل - اَثْلَة واحد - اَثْلاث و اُثُول، ج: درخت شور گز به شكل.

اَثَّلَ: صرفه جوئى كرد، رعايت اقتصاد كرد.

اَثَل: ريشه دار، استوار، پابرجا.

اَثْلَة - اِثال، ج: متاع و اسباب خانه، سازگار، خواروبار، سامان، بيخ و اصل.

اَثَلَة: متاع و اسباب خانه.

هُوَ يَنْحَتُ فى اَثْلَتِنا:او مى زند طعنه در اصل حسب ما.