فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

مِبْطان: پرخوار و شكم بزرگ.

(بِطيَة): درنگى.

باطِيَة: كاسه بزرگ، خمره شراب.

(بَظَّ) الْمُغَنّى بَظّاً، ن: راست كرد نوازنده تا بنوازد.

بَظَّ: ناگهانى پريد، جست.

اَبَظَّ: فربه شد.

بَظيظ: فربه و نازك اندام.

فَظٌّ بَظٌّ: درشت و ضخيم.

(بَظِرَ) الرَّجُلُ بَظَراً، ف: دراز شد ميان لب بالاى او.

بَظَر: درازى گوشت پاره ميان فرج زن.

بَظَّرَتِ الْجارِيَةَ: ختنه كرد آن كنيز را.

هُوَ يُمِصُّهُ و يُبَظِّرُهُ: او ميگويد او را كه بظر آن زن را در دهن بگير و بمك.

مُبَظِّرَة: زن ختنه كننده.

بَظْر - بُظُور، ج: انگشترى، تلاق يعنى گوشت پاره ميان دو لب فرج زن.

بَظْرَة: زنى كه در بغلش موى كم باشد، حلقه انگشترى.