فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اَجَجَ، م: حمله كرد بر دشمن (ترك ادغام و بودن از باب منع برخلاف قياس).

اَجَّجْتُ النَّارَ تَاْجيجاً: برافروختم آتش را.

تَاَجَّجَتِ النَّارُ و اِئْتَجَّتْ اِئْتِجاجاً: زبانه زد آتش و برافروخته گرديد.

تَاَجَّجَ النَّهارُ و اِئْتَجَّ و تَاَجَّ: سخت گرم گرديد روز (در سوّمى ملحق به رباعى است به زيادتى تاء)

اَجيج: زبانه آتش.

اَجُوج: روشن و تابان.

اَجاج: تند، تيز، دهن سوز، ماهى شور.

اَجَّاج: گرم، سوزان، برافروخته، باحرارت.

اَجيج: افروختگى، شعله فروزان.

ماءٌ اُجاج: آب شور و تلخ.

اَلْقُومُ فِى اَجَّة - اِجاج، ج: آن گروه در سوزش و سختى گرما هستند.

يَاْجُوج: كسى كه آتش افروزد و فساد انگيزد.

يَاْجُوج و مَاْجُوج: دو گروهند از فرزندان يافث بن نوح.

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ اُجاجاً (آيه(: اگر مى خواستيم آن را )باران) تلخ و شور قرار مى داديم.

(اَجَاَ)، م: بگريخت.

(اَجاح) و اُجاح و اِجاح: پرده.

(اَجَدَهُ) اللَّهُ: قوى پشت گرداند او را خداى.

ناقَةٌ مُؤْجَدَةٌ: ماده شتر قوى پشت.

بَناءٌ مُؤْجَدٌ: بناى محكم و استوار.

اِجاد: طوق كوتاه.

اِجِد: كلمه اى است كه شتران را به آن رانند و زجر كنند.

ناقَةٌ اُجُدٌ: ماده شتر قوى كه مهره هاى پشت او با هم ديگر پيوسته.

(اَجَرَهُ) اَجْراً، ض ن: پاداش داد او را.