فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

بِظر: رايگان و هدر.

بُظْرَة: برآمدگى ميان لب بالا.

بُنْظُر: گوشت پاره ميان دو لب فرج.

بَيْظَر: گوشت پاره ميان دو لب فرج، دشنام داده شده.

بُظارَة: برآمدگى كوچك وسط لب بالا، گوشت پاره ميان دو لب فرج.

بَظارَة: آنچه كه ختنه كننده باقى گذارد در زن، برآمدگى ميان لب بالا، سر پستان گوسفند.

بُظارَةُ الشَّاة: گوشت پاره كنار فرج گوسفند.

اَبْظَر: ختنه ناكرده، مرديكه ميان لب بالا و پائين او برآمدگى باشد.

اَمَةُ بَظْراء - بُظُر، ج: كنيزى كه بظر او دراز باشد.

بِظْريرَة: زن بى شرم و بى حيا و زبان دراز.

(بَظْرَم): انگشترى.

تَبَظْرَم: احمقى را گويند كه در موقع تكلم با مردم به انگشترى كه در دست دارد اشاره كند.

(بِظْماج): جامه كه ميانه يا دو طرف آن مخمل باشد و ديگر مواضع آن ساده.

(بَظا) لَحْمُهُ بَظْواً، ن: فرو ريخت گوشت وى.