فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اِبتِعاق: سخت باريدنِ ابر.

اِبتَعَقَ عَليكَ الشيئُ: ناگاه فرود آمد بر او.

اِنْبَعَقَ فُلانٌ بِالْجُودِ: عطا كرد.

اِنْبِعاق: سخت فرو ريختن ابر باران را، و ناگاه به سخن درآمدن، پرگوئى كردن.

باعِق: سخت صدا كننده، سيل بزرگ.

بُعاق: شدت صداى باران قطره درشت، سيل بزرگ.

مَبْعَقُ الْمَفازَة: بيابان وسيع.

عُقابٌ بَعَنْقاةٌ: عقاب تيز چنگال.

(بُعْقُط) و بُعْقُوط: كوتاه قامت.

بُعْقُوطَة: كلوله سرگين.

(بَعِكَ) الرَّجُلُ بَعَكاً، ف: درشت و خشك بدن گرديد.

بَعَكَهُ بِالسَّيْفِ، م: زد اطراف او را با شمشير.

باعِك: احمق.

بُعْكُوك: سختى گرما، ميانه چيزى، غبار، ازدحام، بسيارى شتران.

بُعْكُوكُ الْقَوْم: علامات فرود آمدن قوم كه بعد از رفتن باقى ماند.

بُعْكُوكَةُ الصَّيفِ وَ الشِّتاءِ: اجتماع حرارت و سرما.