فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

بَغْت و بَغْتَة و بَغْتَةً - بَغَتات، ج: ناگاه.

لَسْتُ اَمَنُ بَغَتاتِ الْعَدُوِّ: نيستم ايمن از حملات ناگهانى دشمن.

بَغَتَ، باغَتَ: غافلگير كرد، سررسيد، بى خبر حمله كرد.

اِنْبَغَتَ: متحير ماند، يكه خورد، پس زد.

بَغْتَةً: غفلةً، يكمرتبه، بى خبر.

بَغْتِىّ: ناگهانى غيرمنتظره.

(بَغِثَ) الْغَنَمُ بَغَثاً، ف: پيسه گرديد گوسفند.

اَبْغَث: گوسفند نر پيس، شير درنده، پرنده اى است تيره رنگ.

بَغْثاء: ماده گوسفند پيسه، مردم از هر جنس بهم مخلوط.

بُغَيْثاء (مصغر): جاى باردان شتر.

بُغْثَة: رنگ پيسى گوسفند.

بُغاث، بِغْثان، ج: مرغى است كند پرواز و آهسته رو و تيره رنگ، مرغ اذيت رسان.

اِنَّ الْبُغاثَ بِاَرضِنا يَسْتَنْسِرُ (مثال): هركه همسايه مجاور ما شد عزيز گرديد.

(بَغْثَرَهُ) بَغْثَرَةً: نظر كرد و تفتيش نمود.

بَغْثَرَتْ و تَبَغْثَرَتْ نَفْسُهُ: شوريد دل او.

تَرَكَتِ الْقَوْمَ فى بَغْثَرَةٍ: رها كرد گروه را در حيص و بيص.

بَغْثَرَة: شوريدن دل و پريشان كردن چيزى، حيص و بيص.

بَغْثَر: احمق و مرد چركين، شتر فربه.

(بَغْداد): نام شهر معروف به مدينه السلام است.

تَبَغْدَدَ: خود را بسوى بغداد نسبت داد يا شبيه به اهل آن كرد.

بُغادَة: آب قليائى.