فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

(بِلحِتَة): گياهى كه بر زمين مانند دائره پهن روئيده ميشود.

(بَلِخَ) بَلَخاً، ف و تَبَلَّخَ: بزرگ منشى و تكبر كرد.

اَبْلَخ: متكبر.

بَلْخ: درخت سنديان، طول.

بِلْخ و بَلْخ - بُلْخ، ج: مرد متكبر و بزرگ منش.

بَلَخ: بزرگ منشى.

بَلْخِيَّة: درخت بزرگى است مانند انار.

بَلْخاء: زن بى خرد.

بُلاخ: درخت هنديان.

بُلاخِيَّة: زن بزرگ شريف النسب.

نِسْوَةٌ بِلاخ: زنان نشيمنگاه بزرگ.

(بَلْخَص): ضخيم.

تَبَلْخَصَ: ضخيم گرديد و بسيار شد.

(بَلَدَ) بِالْمَكانِ بُلُوداً، ن: اقامت كرد در آنجا و مقيم شد و وطن ساخت آن را.

بَلُدَ، بَلَّدَ: احمق و كودن بود.

بَلَّدَهُ: به آب و هواى تازه عادت داد او را.

تَبَلَّدَ: كودن شد، احمق شد.