فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اِحْنَة - اِحَن، ج: كينه و خشم.

(اَخيخَة): آرديست كه با شير و روغن آميخته مى خورند.

اَخّ: كلمه دردناكى و ناخوشى (روترش كردن و آه كشيدن).

اَخّ و اِخّ: پليدى.

اِخ و اَخ: صداى خوابانيدن شتر.

(به معنى كخ يعنى بيانداز).

(اُخْبُوط) و اُخْطُبُوطْ: حيوانى است به شكل.

اُخْبُوط، اُخْتُبُوط: دوال پا يا خرچنگ بزرگ.

(مُسْتَاْخِد): فروتنى كننده از جهت بيمارى، سر فرود آرنده از درد چشم يا هر درد كه باشد.

اُخْدُود: چين و چروك، برآمدگى.

قُتِلَ اَصحابُ الْاُخْدُودِ (آيه): كشته باد ياران اخدود.

(اَخِذَ) الْفَصيلُ اَخَذاً، ف: ناگوار شد كره شتر از شير.

اَخِذَ الْاِبِلُ: ديوانه شد شتر.

اَخِذَ الرَّجُلُ: مبتلا شد آن مرد به آشوب و درد چشم.

اَخِذ، ص.