فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اَخَذَهُ: دنبال او رفت، از او تقليد كرد.

اَخَذَ اِسْماً: به نيكى شهرت يافت، نام نيكى پيدا كرد.

اَخَذَ فى: دست بكار شد، آغاز كرد.

اَخَذَ بِهِ: به چنگ آورد، نگهداشت، گير آورد.

اَخْذ: دريافت، پذيرش.

اَخَّاذ: دلربا، جالب توجه، گيرنده، گيرا.

مَاْخَذ: سرچشمه، منبع، مايه، اصل، روش، طريقه، شيوه.

مَاْخُوذ: گرفته شده، متحير.

مُاْخُوذٌ بِهِ: معمولى، عادى، جارى.

ماخِذُ الطَّيْرِ: دام و غيره كه بدان مرغها را صيد كنند.

اَخَذَ الْاَلْواحَ (آيه): چون غضب موسى فرو نشست الواح را گرفت.

اخِذٌ بِناصِيَتَها (آيه(: گرفت به پيشانى او )يعنى عقل او).

(اَخَّرَ( تَاْخيراً: سپس گذاشت و سپس ماند )لازم و متعدى).

مُؤَخِّر (مَبْنِيّاً لِلْفاعِلِ(: سپس گذارنده چيزها و نهنده آنها بجاى آنها )از صفارت باريتعالى).

مُؤَخَّر (مَبْنِيّاً لِلْمَفْعُولِ): سپس و عقب چيزى.

مُؤَخَّرُ الْعَيْنِ و مُؤَخَّرَةُ الْعَيْنِ (بكسر و فتح خا): دنباله چشم.