فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

(اُشَّج): داروئيست مانند كندر، بارزد، باريچه.

(اَشِحَ) الرَّجُلُ، ف: خشم گرفت.

رَجُلٌ اَشْحانٌ و اِمْرَاَةٌ اَشْحى، ص.

اِشاح و اُشاح: گردن بند مرواريد و غيره.

(اَشِرَ) اَشَراً، ف: تكبر كرد و تبختر نمود.

اَشِر و اَشُر و اَشْر و اَشَر و اَشْران، ص - اَشِروُن و اَشْروُن و اَشْرى و اَشارى و اُشارى، ج.

اَشَرَتْ اَسْنانَها اَشْراً، ض و اَشَّرَ تَاْشيراً: نيكو و پاك گردانيد دندانهاى خود را.

مُؤْتَشِرَة و مُسْتَاْشِرَة: كسى كه داراى دندانهاى نيكو است.

اَشَرَ الْخَشَبَ بِالْمِئْشارِ: شكافت چوب را با ارّه.

ايتَشَرَتِ الْمَراَةُ: زن خواست دندانها را نيكو و پاك سازد.

تَاْشير - تَاشير، ج: چيزى است كه ملخ به آن ميگزد.

مُؤَشَّر: باريك و تيز كرده شده.

مُؤَشَّرُ الْعَضُدَيْنِ: سرگين غلطان، جُعَل.

اُشْرَة: گرهى است مانند دو چنگال سر دُم ملخ.

اُشُر و اُشَر - اُشُور، ج: خوبى دندان و تيزى آنها از روى خلقت يا از روى عمل.

اُشُرُ الْمِنْجَلِ: دندانه هاى داس.

اشِر: خارى است در دو ساق ملخ و گرهى كه در سر دُم او است.

اشِرَة و مَاْشُورَة: چوب شكافته شده.

اَشُور: نام كشورى منقرض شده.