فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

(اِسْمانْجُونى): نيلگون، لاجوردى.

(اَسْمَر): رنگ، قهوه اى.

(اِسْمَنْت): سيمان، گِل ساروجى.

(اَسَنَ) الْماءُ اَسَناً و اُسُوناً، ض ن ف و تَاَسَّنَ: برگرديد آب از مزه و رنگ.

ماءٌ اسِنٌ و اَسِنٌ، ص.

اَسَنَ لَهُ، ض ن: زد با پشت پا بر دُبُر او.

اَسِنَ الرَّجُلُ، ف - و تَاَسَّنَ: داخل چاه آمد و از دَمِ چاه بيهوش گرديد.

اسَنْتُ لَهُ: باقى گذاشتم براى او.

تَاَسَّنَ اَباهُ: اخلاق پدر خود را گرفت.

تَاَسَّنَ: ياد كرد عهد گذشته را، تأخير و درنگ كرد.

تَاَسَّنَ عَلَيْهِ: بهانه جست بر او.

اِسْن: باقيمانده پيه در ستور.

اُسُن - اسان، ج: خوى، عادت، يكرشته نوار و نخ است كه با رشته هاى ديگر بافته مى شود، ريسمان، بقيه پيه در ستور.

هُوَ عَلى اسانٍ مِنْ اَبيهِ: او بر اخلاق پدر خود است.

سَمِنَتِ النَّاقَهُ عَلى اُسُنٍ قَديمٍ: فربه و چاق شد شتر ماده بر بقيه پيه كه در او بود.

اسِن: تغيير يافتن.

فيها اَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ اسِنٍ (آيه): در بهشت نهرهائيست از آب تغييرناپذير.