لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 108

حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه اگر بنده ده حج بكند چون مستطيع شود به آن كه آزاد شود و زاد و راحله و غير آن داشته باشد كه در استطاعت مى‏بايد: حجة الاسلام بر او واجب مى‏شود و آن ده حج معنى نيست از حج اسلام‏

(و فى رواية النّضر عن عبد اللَّه بن سنان عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) قال انّ المملوك ان حجّ و هو مملوك اجزاه اذا مات قبل ان يعتق و ان اعتق فعليه الحجّ)

(1) و به بيست و پنج سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه اگر بنده در حالت بندگى حج كند مجزيست او را اگر بميرد پيش از آزادى و ثواب حج اسلام در نامه عملش نوشته مى‏شود، و اگر آزاد شود بر اوست كه مرتبه ديگر حج اسلام به جا آورد بعد از استطاعت و به دوازده سند صحيح منقولست از على بن جعفر كه گفت حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه بنده حج كرده باشد در بندگى و آزاد شود بر او واجبست حج اسلام بعد از استطاعت و بر اين مضمون احاديث بسيار وارد شده است‏

(و روى عن اسحاق بن عمّار قال سالت ابا ابراهيم (صلوات اللَّه عليه) عن امّ الولد تكون للرّجل قد احجّها أ يجوز ذلك عنها من حجّة الاسلام قال لا قلت لها اجر فى حجّتها قال نعم)

(2) و به اسانيد صحيحه منقولست از اسحاق كه مشتركست ميان موثق و ثقه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) از ام ولدى كه شخصى با خود داشته باشد و او را بفرمايد كه حج كند آيا اين حج از حجة الاسلام او مجزى است حضرت فرمودند كه نه عرض كردم كه او را