لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 113

كافى لبّى مفرد است يعنى پدرى كه او را آورده است بحج به نيابت او تلبيه مى‏گويد و او را طواف فرمايد و بدل او نماز طواف را بكند عرض نمودم كه هر گاه چيزى نداشته باشد كه از جهة او و غير او بكند حضرت فرمودند كه از جهت اطفالى كه تميز نداشته باشند گوسفندى بكشند و از جهة مميزان نكشند و ايشان را بدارند كه روزه بدارند و پرهيز كنند بر طفل آن چه را محرم از آن اجتناب مى‏كند از جامه دوخته و بوى خوش و اگر شكارى را بكشد كفاره بر پدر اوست‏

[ميقات بچه‏ها]

(و روى عن ايّوب اخى اديم قال سئل ابو عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) من اين يجرّد الصّبيان فقال (صلوات اللَّه عليه) كان ابى يجرّد هم من فخّ)

(1) و به چهارده سند صحيح منقولست از ايّوب بن حرّ ثقه برادر أديم بن حر كه گفت از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) پرسيدند كه اطفال را از كجا برهنه مى‏بايد كرد و جامه احرامى مى‏بايد پوشانيد حضرت فرمودند كه پدرم اطفال را از چاه فخ و آن در يك فرسخى مكه است از راه مدينه مشرفه برهنه مى‏كردند و جامه احرامى مى‏پوشانيدند. و اكثر علما چنين يافته‏اند كه اطفال را از اينجا محرم مى‏سازند و بحسب ظاهر مخالفت دارد با احاديث ميقات و غير آن و ظاهر عبارت برهنه كردنست ممكن است كه احرام ايشان را از ميقات بگيرند و مخيط را در اينجا از ايشان بگيرند [بكنند خ ل‏] و اين احوط است و به دوازده سند صحيح منقولست از على بن جعفر از برادرش حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) به همين عبارت‏

(و روى عن يونس بن يعقوب عن ابيه قال قلت لأبي عبد اللَّه‏