لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 114

(صلوات اللَّه عليه) انّ معى صبية صغارا و انا اخاف عليهم البرد فمن اين يحرمون فقال ائت بهم العرج فليحرموا منها فانك اذا اتيت العرج وقعت فى تهامة ثمّ قال فان خفت عليهم فات بهم الجحفة)

(1) و كالصحيح منقولست از يعقوب كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه اطفال ريزه را با خود آورده‏ام و ما مى‏ترسيم كه از سرما آزار يابند و بيمار شوند از كجا ايشان را احرام مى‏بايد بست حضرت فرمودند كه ايشان را به عرج بركه از اعمال فرعست سه چهار منزلى مدينه مشرفه است زيرا كه چون داخل آن مى‏شوى داخل تهامه شده كه از زمين مكه معظمه است از طرق مدينه مشرفه و مى‏بايد كه احرام از خارج آن بسته شود پس فرمودند كه اگر بر ايشان خوف داشته باشى تا جحفه ببر و آن سه منزلى است تخمينا و به يك منزلى اقربست به مكّه از عرج‏

(و روى معاوية بن عمّار عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) قال انظروا من كان معكم من الصّبيان فقدّموه إلى الجحفة او إلى بطن مرّ و يصنع بهم ما يصنع بالمحرم و يطاف بهم و يرمى عنهم و من لا يجد الهدى منهم فليصم عنه وليّه)

(2) به بيست و شش سند صحيح و يك حسن كالصحيح از كافى منقولست از معاويه كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه مهلت دهيد و يا نظر شفقت به ايشان كنيد كه جفا نمى‏تواند كشيد اطفالى كه با شمايند تا جحفه از طرف مدينه مشرفه يا تا بطن مرّ و مرّ الظّهرانش نيز مى‏گويند و الحال مرّان مى‏گويند از طرف مدينه مشرفه و طرف عراق كه‏