دوزخ - یکصد درس زندگی از امام علی (علیه السلام) نسخه متنی

دوزخ

دوزخ "جهنّم" كمينگاه بزرگى است [ نبأ "78"، آيه 21. ] كه عذابش سخت و هميشگى است و بدجايگاه و بـد اقـامـتگاهى است. [ فرقان "25"، آيه 66. ] دوزخيان را بر صورت هايشان مى كشند و در جهنم گرد مى آورنـد. [ فرقان، آيه 34. ] دوزخ، بـا صـدايـى پـرلهـيـب، وحشتناك و خشم آلود [ فرقان، آيه 12. ] و با آتشى شعله ور و سوزان، آماده است، [ فرقان، آيه 11. ] آتشش، زبانه مى كشد [ ليل "92"، آيه 14. ] و هر زمـان فـرو نـشـيـنـد، شـعـله اى تازه بر آن افزوده مى شود؛ [ اسرأ "17"، آيه 97. ] بر تمامى كافران احـاطه دارد [ توبه "9"، آيه 49. ] و آنان با شياطين، در حالى كه به زانو درآمده اند، گرداگرد دوزخ حـاضـرنـد. [ مريم "19"، آيه 68. ] از چـشـمـه اى بـسيار سوزان، به آنان مى نوشانند، [ غاشيه "88"، آيه 5. ] بـسـتـرى از آتش در زير و پوششى از آتش، بر روى ستمكاران است، [ اعراف "7"، آيه 41. ] آتش آن، بر دل ها غلبه دارد [ همزه "104"، آيه 7. ] و دوزخيان در آن جا آه و ناله مى كشند [ هود "11"، آيه 106. ] و هرگاه پـوسـت تـنـشـان بـريـان گـردد، پـوسـت هـايـى ديـگـر بـر جـاى آن مـى نـشـيـنـد تـا عـذاب را بـچـشـنـد. [ نسأ "4"، آيه 56. ] مـردم گـنـهـكـار و سـتـمـگـر، مـشـركـان و مـعبودهاى آنان و سنگ ها، هيزم دوزخـنـد. [ بقره "2"، آيه 24؛ انبيأ "21"، آيه 98؛ جنّ "72"، آيه 15. ] خـوراك دوزخيان، چيزى جز خار خشكِ تلخ و بدبو نيست؛ غذايى كه نه آنـان را فربه مى كند و نه از گرسنگى مى رهاند. [ غاشيه "88"، آيات 6 ـ 7. ] نه چيز خنكى مى چشند و نه نـوشـيـدنى گوارايى، [ نبأ "78"، آيه 24. ] جز آبى سوزان و مايعى از چرك و خون. [ نبأ "78"، آيه 25. ] در مـيـان بـادهـاى كـشنده و آب سوزان جاى دارند و [ واقعه "56"، آيه 42. ] در سايه دودهاى متراكم و آتش زا [ واقعه "56"، آيه 43. ]، كـه نـه خـنـك اسـت و نه آرامبخش [ واقعه "56"، آيه 44. ] زندانى سخت براى كافران اسـت. [ اسرأ "17"، آيه 8. ] دوزخـيـان، بـهـشـتـيان را مى خوانند كه اندكى آب يا از آنچه خدا به شما روزى داده اسـت، بـه ما ببخشيد! آنان مى گويند: 'خداوند اين ها را بر كافران حرام كرده است.' [ اعراف "7"، آيه 50. ] از سـويى ديگر، به نگهبانان دوزخ مى گويند: از پروردگارتان بخواهيد يـك روز عـذاب را از مـا بـردارد. [ مؤمن "40"، آيه 49. ] هـمـچـنين، فرياد مى كشند: 'اى مالك دوزخ، "اى كـاش" پـروردگـارت مـا را بـمـيـرانـد "تـا آسـوده شويم.'" مالك مى گويد: 'شما در اين جا مـانـدنـى هـسـتـيد'. [ زخرف "43"، آيه 77. ] در آن جا نه مى ميرند و نه زندگى مى كنند [ طه "20"، آيه 74. ] و هـرگـز مـرگ آنـان فـرمـان داده نـمـى شـود تـا بـمـيـرنـد، و چـيـزى از عـذابـشـان كـاسته نمى شـود. [ فاطر "35"، آيه 36. ] ايـن هـا هـمـه در حـالى اسـت كـه رانـده شـده درگـاه خـدا و نـكـوهـيـده اند [ اسرأ "17"، آيات 18 و 39. ] و جاودانه در دوزخ خواهند ماند. [ نسأ "4"، آيه 169. ]

ويژگى هاى دوزخ

دوزخ، چـنـان بـزرگ است كه چون بدان بگويند: 'آيا پر شدى؟' گويد: 'آيا باز هم كسى هست؟!' [ ق "50"، آيه 30. ] در همان حال، دوزخيان در جايى بسيار تنگ و سخت جاى دارند به گونه اى كه بانگ فرياد و شيونشان بلند است. [ فرقان "25"، آيه 13. ] مأموران دوزخ بسيار خشن و سختگير و كاملاً مطيع اوامر الهى اند:

'عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللّهَ ما اَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ' [ تحريم "66"، آيه 6. ]

مأموران بسيار خشن و سختگير بر آن آتش موكّلند، از فرمان خدا سرپيچى نمى كنند وآنچه را بدانان امر شود، انجام مى دهند.

شـخـص دوزخـى از آب بـدبـو و مـتـعـفـّن، جـرعـه جـرعـه سـرمـى كـشـد و حـاضـر نـيـسـت بـه ميل خود بياشامد. عذاب هايى بس ناگوار از هر سو به سراغش مى آيد، ولى از مرگ خبرى نيست. [ ابراهيم "14"، آيه 17. ] در بـخـشـى ديـگر از قرآن، پرده از برخى وقايع ديگر دوزخ برداشته شده است:

'فـَالَّذيـنَ كـَفـَرُوا قـُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيابٌ مِنْ نارٍ يُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَميمَُ يُضْهَرُبِهِ ما فى بـُطـُونـِهـِمْ وَالْجـُلُودَُ وَ لَهـُمْ مَقامِعُ مِنْ حَديدٍَ كُلَّما اَرادُوا اَنْ يَخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمٍّ اُعيدُوا فيها وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَريقِ' [ حج "22"، آيات 19 ـ 22. ]

پس، كسانى كه كافرند، برايشان جامه هايى از آتش بريده شده است و از بالا برسرهايشان آب جـوشـان مى ريزند كه درونشان را با پوست ها مى گدازند و برايشان گرزهاى آهنين است. هـر گـاه بـخـواهـنـد از شدّت محنت بگريزند، بدان بازگردانده شوند |و به آنان مى گويند:| عذاب سوزان را بچشيد!