جنگ خرداد 1361 لبنان (1982 م) - فلسطین و صهیونیزم نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فلسطین و صهیونیزم - نسخه متنی

مرتضی شیرودی؛ تهیه کننده: مرکز تحقیقات اسلامی سپاه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

جنگ خرداد 1361 لبنان (1982 م)

اين جنگ از لحاظ منطقه عملياتى ، محدود، ولى از نظر زمانى طولانى تر از جنگهاى قبلى بود و تـنـهـا
سـوريـه بـود كـه جـبـهـه مـبـارزه بـا اسـرائيـل را تـشـكـيـل مـى داد. در سـال 1360 (1981 م)  دو
فـرونـد هـلى كـوپـتر سوريه توسط نيروهاى اسـرائيـلى سـرنگون شد. سوريه اين اقدام را با استقرار
موشكهاى زمين به هوا در (زحله)  و مـوشـكـهـاى دور بـرد در طـول مـرز خـود بـا لبـنـان پـاسـخ گـفـت .

اسـرائيل از تاءسيسات وسيع نظامى (ساف)  در جنوب لبنان وحشت داشت و نگران آن بود كه روزى
فـلسـطـيـنـيـهـا دسـت بـه جـنـگ فـرسـايـشـى عـليـه اسـرائيـل بـزنـنـد، از ايـن رو دست به
نابودى تاءسيسات نظامى ساف در جنوب لبنان زد؛ اما مـوفـقيتى در اين ماجراجويى كسب نكرد. دولت
اسرائيل ، در اين زمان ، بيش از پيش سعى در به قدرت رساندن متحدين مارونى خود در لبنان داشت .

پارلمان اسرائيل در 23 دى ماه 1360 (13 ژانويه 1982) با گذراندن لايحه اى ، بلنديهاى جـولان را كـه از سـال
1346 (1967 م)  طـى جـنـگ شـش روزه اشـغـال كـرده بـود، بـطور رسمى به خاك خود ملحق ساخت . سوريه اين اقدام
را اعلام جنگ عليه كشور خود قلمداد كرد.

رژيـم صـهـيـونـيـسـتـى ، چـنـد روز پـس از آزادى خـرمـشـهـر از اشغال متجاوزين بعثى عراق ، با
استعداد 120 هزار نفر نيروى پياده و انبوهى از تانكها از سه مـحـور، سـاحـل مـديـتـرانـه ، جـبـل و
بـقـاع وارد خـاك لبـنـان شـد. اسـرائيـل در حـقـيـقـت بـا هـدف بـرچيدن پايگاههاى فلسطين از جنوب
لبنان ، خارج كردن ارتش سـوريـه از لبـنـان و تـحـكـيـم قـدرت دولت مـركـزى مـارونـى و مـتـّحـد
اسـرائيـل ، ايـن تـهـاجـم گسترده را آغاز كرد و سعى داشت با امضاى يك توافقنامه آتش بس با سـوريـه ،
تـنـهـا بـا يـك جـنـاح فـلسطينى روبرو شود، ولى موفق نشد.

به گفته ژنرالهاى اسـرائيـلى تـلفـات
آنـها در اين جنگ از مجموع جنگهاى گذشته تجاوز كرد و نزديك به هشتصد هـزار تـا يـك مـيـليون فلسطينى
و لبنانى را آواره كرد. در اين جنگ سى هزار نفر كشته و هشتاد هـزار نـفـر زخـمـى شـدنـد و بـيـروت 79
روز در مـحـاصـره اسـرائيـل بـود؛ ايـن جـنـگ به اختلاف بين سوريه و ساف دامن زده و زمينه خروج
عرفات و دار و دسـتـه او را از لبـنـان فـراهـم كـرد. نـيروهاى مردمى ، بويژه شيعيان اين كشور،
قهرمانانه در مـقـابـل صـهـيـونـيستها مقاومت كرده و سرانجام آنها را در شهريور 1362 مجبور به ترك
لبنان كردند.(209)

درس دوازدهم:
طرحهاى صلح يا سازش

بـى مـعـنـاتـريـن واژه در رابـطـه بـا رژيـم نـامـشـروع اسرائيل (صلح)  است . صلح با كشورى كه تمام
تلاش خود را مصروف از بين بردن هستى و مـوجوديت ديگران كرده است ، چيزى جز تسليم و سازش بى قيد و شرط
در برابر اهداف پليد او نـيـسـت .

دم زدن از هـمـزيـسـتـى مـسـالمـت آمـيـز بـا چـنـيـن رژيـمـى بـه
مـعـنـاى تـغـافـل و چـشـم پـوشـى از آزادى و غـيـرت انـسـانـى اسـت ؛ شـايـد بـتـوان گـفـت :

يـكـى
از دلايـل گستاخيهاى بى حد و حصر اين رژيم در قبال ديگران همين نغمه هاى سازش كارانه تواءم بـا
قـبـول ذلّت و خوارى است . تاريخ فلسطين نشان داده است كه هرگاه با اين رژيم غاصب از در سـازش و
مـسـالمـت وارد شـده انـد، بـر ظـلم و سـتم خود افزوده است و هر از گاهى با كمترين فشار اين رژيم ،
فلسطينيان آواره شده اند و در نتيجه ، موفقيت اين رژيم بيشتر شده است .

فـكـر سـازش بـا رژيـم صـهـيـونـيـسـتـى در اذهـان بـسـيـارى از رهـبـران عـربـى حـتـى قـبـل از
تـشـكـيـل رژيـم صـهـيـونـيـسـتـى وجـود داشـتـه اسـت . در سـال 1348 (1969 م)  گـروه عـرفـات باب
مذاكره با صهيونيستها را بطور محرمانه گشود كـه بـه دليـل مـخـالفـت عـنـاصـرى از سـازمـان
(الفـتـح) ، مذاكرات به جايى نرسيد.

بعدها آمريكاييان به واسطه عناصر خود در دانشگاه آمريكايى بيروت
با بعضى از مقامات ساف وارد مـذاكـره شـده و آنـهـارا بـه دسـت كـشـيـدن از فـعـاليتهاى مسلحانه و
روى آوردن به فعاليتهاى سـيـاسى تشويق كردند.(210)

شايد همين تماسهاى مخفيانه رهبران فلسطينى با
مقامات اسـرائيـلى بـود كـه رهـبـران عـرب را بـه مـلاقـات بـا سـران رژيـم صهيونيستى ترغيب كرد.

بـنـابـرايـن ارائه و اجـراى طرحهاى موسوم به صلح ، امورى اتفاقى نيست و مساءله سازش با رژيم
صهيونيستى در افكار بيشتر رهبران عربى وجود داشته است ، اما در انتظار فرصت مناسب براى ابراز آن
بوده اند.

/ 66