لطفا منتظر باشید ...
آثار گناهان در اين دنيا
پيامدهاي گناهان منحصر به عالم پس از مرگ و عالم قيامت نبوده، بلكه در اين دنيا نيز داراي آثار شومي است كه بلافاصله پس از انجام گناه، بر ضرر شخص معصيت كار جريان مي‌يابد.در روايتي از امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌خوانيم:«... اِنَّ العَمَلَ السَّيِّيَ اَسْرَعُ في صاحِبِهِ مِنَ السِّكّينِ فِي اللَّحْمِ»[1]بي‌ترديد تأثير عمل سوء و كردار ناشايست در صاحب آن از تأثير كارد در گوشت سريعتر است.بنابراين همانگونه كه فاصله‌اي بين حركت كارد و بريده شدن گوشت نيست، بين گناه و اثر آن نيز فاصله وجود ندارد و بلافاصله پس از انجام گناه، تمامي هستي در مقابل او به عكس العمل برمي‌خيزد.با مراجعه به روايات در اين زمينه، مشاهده مي‌شود كه آثار گناهان به دو دسته تقسيم مي‌شوند:[2]1. آثار عمومي گناهان
هر گناه به ميزاني اين آثار را داراست. از جملة اين آثار است:زائل شدن و برداشته شدن نعمتها.برآورده نشدن حاجتهاي دنيائي.محروم شدن از روزي.مبتلا شدن به گرفتاريها و مصيبت‌ها.تسلّط خدا ناشناسان.2. پيامدهاي خاصّ هر گناه
هر گناهِ معّين، داراي پيامد ويژه‌اي است كه مخصوص به آن گناه است.[3] از آن جمله است:كمبود و قحطي.مرگ ناگهاني.منع زمين از زراعت و ميوه‌ها و معادن.تسلّط دشمن بر آنان.تسلّط اشرار.افتادن اموال بدست اشرار.مرگ زودرس.عدم استجابت دعا.فساد و تباعي اعمال.عدم قبولي طاعات.مبتلا شدن به گرفتاريها و بلاهاي جديد كه سابقه نداشته است.آثار عمومي گناهان در كلام معصوم
در رابطه با آثار عمومي گناهان، روايات بسيار است.براي روشن شدن اثرات و نتايج عمومي معصيتها، چند روايت را ذكر مي‌كنيم:
زائل شدن نعمتها
حضرت امير ـ عليه السّلام ـ فرمودند:قسم به خدا، خداوند نعمتها را از قومي نگرفت مگر به جهت گناهاني كه انجام دادند.[4]برآورده نشدن حاجتهاي دنيائي
امام باقر ـ عليه السّلام ـ فرمودند:بنده درخواست حاجتي از حوائج دنيائي مي‌كند. پس ارادة خدا بر آن قرار مي‌گيرد كه آنرا تا زماني نزديك يا تا مدّت زماني طولاني‌تر و آرام آرام برآورده كند. پس بنده در آن هنگام گناه مي‌كند. از آنرو خداوند به ملكي كه موكّل است حاجت او را برآورده كند فرمان مي‌دهد كه: حاجتش را برآورده نكن و من او را محروم مي‌كنم، پس او مرا ناخشنود كرده است و سزوار محروميّت از سوي من شده است.[5]محروم شدن از روزي
حضرت امير ـ عليه السّلام ـ فرمودند:بي‌ترديد انسان محروم مي‌شود به سبب گناهي كه انجام مي‌دهد.[6]امام صادق عليه السّلام فرمودند:مؤمن نيّت گناه مي‌كند، پس يقيناً روزي محروم مي‌شود.[7]مبتلا شدن به گرفتاريها و مصيبات:در قرآن مي‌خوانيم:مصيبتي به شما نمي‌رسد، مگر به سبب اعمالتان (گناهانتان) و خدا از بسياري (از آنها) درمي‌گذرد.[8]امام صادق ـ عليه السّلام فرمودند:نكبتي (سختي، رنج، مصيبت) به انسان نمي‌رسد مگر به گناه، و آنچه خدا مي‌بخشد بيشتر است.[9]تسلّط خداناشناسان
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند:خداوند عزّوجل مي‌فرمايد: آنكه مرا مي‌شناسد، هنگامي كه مرا نافرماني و عصيان كرد، كسي را كه مرا نمي‌شناسد بر او مسلّط مي‌كنم.[10]
