سرانجام طاعت پيشگان و معصيت كاران - توبه زيباترين پوزش نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

توبه زيباترين پوزش - نسخه متنی

محمدحسين جعفري

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


سرانجام طاعت پيشگان و معصيت كاران

«آنانكه بر مَركبِ طاعت مي‌نشينند در بهشت فرود مي‌آيند و در آن منزل مي‌كنند» و «با طاعت است كه بهشت نصيب اهل تقوا مي‌گردد» و «در آخرت سايه خداوند سبحان بر اهل طاعت گسترده است».

اين سخنانِ شيوا، مضامين كلام امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ است كه ما را به طاعت الهي فرا مي‌خواند.[1]

در روايات مي‌خوانيم كه:
«دوستان ما آنانند كه اهل طاعتند، و اهل معصيت دشمنان ما هستند، به خدا قسم كه ولايت ما جز با عمل بدست نمي‌آيد».[2]

و نيز مي‌خوانيم:
«يقيناً آنكه خدا را نافرماني مي‌كند دشمن پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ است هر چند در خويشي به پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ نزديك باشد.»[3]

و در نهج‌البلاغه، اهل معصيت، در حالي كه از آنان به عنوان «سفيه» ياد شده است، مورد لعن و نفرين اميرمؤمنان هستند.[4]

آنگه «گناه مي‌كند»، آنكه «حرام انجام مي‌دهد»، آنكه «واجب خويش را ترك مي‌كند»، بايد در آن لحظه بياد آرد كه: «هيچ كاري از خدا پنهان نيست». نه تنها كردار و گفتار ما، بلكه هر آنچه از فكر و دل مي‌گذرد بر خداوند فاش و آشكار است.

بي‌ترديد آنكه امروز شاهد افعال و كردار و آگاه بر انديشه‌هاي ماست، همو فردا داور و حاكم است. اگر امروز حجَّتها و دليل‌ها بر ما تمام است، فردا عذري پذيرفته نيست.

عاقل آنست كه از هم اكنون بفكر فرداست و آنكه در انديشه روز حساب نيست در خواب غفلت است.

فراموش نكنيم كه: يقيناً ما در برابر ديد آنكه معصيت را بر ما حرام كرده، هستيم و هيچ حجابي ميان ما و او نيست. در تمامي لحظات شبانه روز نگهبانانِ الهي يعني «كِراماً كاتبين»،[5] كارهايمان را مي‌نگارند. آنروز كه دفترها گشوده مي‌شود، عذر و بهانه ثمري ندارد، و كسي قادر به انكار رفتار خويش نيست. در آنروز دست و پا و اعضاي بدن انسان است كه به كردارها گواهي مي‌دهند، و آنروز را روز حسرت گفته‌اند. چرا كه امكان بازگشت و جبران نيست و پشيماني بهره‌اي ندارد.

در اينجاست كه مي‌توان كاري كرد. در اينجاست كه مي‌توان توشه برگرفت. در اينجا عمل است و در آنجا حساب. در اينجا كاشت است، در آنجا برداشت.

بنابراين تا فرصت باقي است بايد كاري كرد. تا امكان توبه هست، از خطاهاي گذشته بايد توبه كرد. آنكه طالب سعادت و طالب بهشت است، بايد به راه سعادت، و راه بهشت رود.

آنكه ثمر مي‌خواهد بايد بكارد و آنكه نكارد، نخواهد چيد.

مهربانا: خطاهامان ببخش و از گناه دورمان دار.

پيام نور

«اِنَّ العَبْدَ لَيُحْبَسُ علي ذَنْب مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عام، وَ اِنَّهُ لَيَنْظُرُ اِلي اَزواجِهِ وَ اِخوانِهِ فِي الجَنَّة»

يقيناً بنده براي گناهي از گناهانش صد سال حبس خواهد شد، در حاليكه دوستان نزديك و برادران خود را در بهشت مي‌بيند.

«رسول اكرم صلّي الله عليه و آله و سلّم»

امالي شيخ صدوق ـ ص 370



[1] . مراجعه كنيد به شرح غرر الحكم، چاپ دانشگاه تهران، ج 7، (فهرست احاديث)، ص 218/ش 5387 و ص 218/ش 4304 ئ ص 219/ش 6013، و به ساير احاديث كه در مادة طاعت آمده است.

[2] . ... مَنْ كانَ مطيعاً فَهُوَ وَليٌّ، وَ مَنْ كانَ عاصياً فَهُوَ لَنا عَدُوٌّ، وَاللهِ لا تُنالُ وِلايَتُنا اِلاّ بِالْعَمَلِ. امام باقر ـ عليه السّلام ـ

ثواب الاعمال و عقابها، علي محمّد دخيل، (چاپ دارالمرتضي، بيروت) ص 519، عقاب من احبّ اهل البيت و لم يعمل بعملهم.

[3] . رجوع كنيد به نهج البلاغه، قصار الحكم، شمارة 69، تحقيق دكتر صبحي صالح.

[4] . ... فَلَعَنَ اللهُ السُّفَهاءَ لِركُوبِ المَعاصي...

... پس خداوند لعنت كند سفيهان را، به جهت انجام معصيتها...، نهج‌البلاغه، تحقيق دكتر صبحي صالح، ص 299، خطبة 192، لوم العصاة.

[5]. رجوع شود به قرآن، سورة انفطار، آيه 11.


/ 48