امام زمان و سيدبن طاووس
صدقه‏اى‏براى او (×)
قسمت دوم

يكى از اعمالى كه سيد بن طاووس، رحمة الله عليه، به آن بسيار اهميت مى‏داده، صدقه براى حفظ وجود مقدس امام زمان، ارواحنا فداه، بوده است چون يكى از تكاليف زمان غيبت صدقه دادن است‏به آنچه ميسر است‏براى حفظ وجود مبارك امام زمان، ارواحنا فداه،.

به طور كلى صدقه آثارى دارد يكى اينكه صدقه نمايشگر صداقت ايمان مؤمن است كه با انجام آن نشان مى‏دهد تا چه حد در وادى ايمان و خداپرستى صادق است و از اين طريق نيازمنديهاى مؤمنان رفع مى‏گردد و رفاه عمومى به وجود مى‏آيد و همچنين صدقه يكى از عوامل سازندگى انسان نيز هست چنانكه قرآن مى‏فرمايد:

خذ من اموالهم صدقة تطهرهم و تزكيهم بها. (1)

اى رسول ما! تو از مؤمنان صدقات را دريافت كن تا بدان صدقات نفس آنها را پاك و پاكيزه سازى.

مؤمن صدقه را بايد خود يا براى فايده و غرضى كه در نظر دارد بدهد و يا براى حفظ نفس خود و يا محبوب و عزيزى كه بسيار نزد او گرامى است و چه محبوبى بالاتر از امام زمان، ارواحنا فداه، كه اصلاح بسيارى از امور دينى و آخرتمان بستگى به وجود و سلامتى آن حضرت دارد و اين مطلب به دليل عقل و نقل ثابت است كه هيچ شخصى عزيزتر و گراميتر نيست و نبايد باشد از وجود مقدس امام زمان، ارواحنا فداه، بلكه حضرتش بايد محبوبتر از نفس خودمان باشد و اگر چنين اعتقادى نداشته باشيم در ايمان و معرفتمان نسبت‏به آن حضرت ضعف و خللى وجود دارد.

لذا سيد بن طاووس، رحمة الله عليه، به فرزند خود سفارش مى‏فرمايد كه:

ابتدا كن به صدقه دادن براى آن حضرت قبل از اينكه براى خود و عزيزانت صدقه بدهى.

بايد توجه داشت كه آن حضرت هيچ احتياجى به صدقه و دعاى ما ندارد بلكه از شؤون بندگى و اداى بعضى از حقوق بزرگ آن حضرت است و خود يك نوع اظهار محبت و دوستى به آن جناب است، و اين عمل راه و سببى است‏براى جلب رضاى پروردگار و حصول قرب به خداوند در قضاى حوائج و دفع بلا.

لذا آثار صدقه به انفاق كنندگان آن مى‏رسد مخصوصا اگر انفاق براى اظهار محبت و دعا براى وجود مقدس امام، عليه السلام، باشد.

ايامى كه در مدرسه علميه بعثت‏سكونت داشتم طلبه‏اى كه نزد من موثق بود، راجع به صدقه دادن براى وجود مقدس امام زمان، ارواحنا فداه، مى‏گفت:

شبى از حرم حضرت رضا، عليه‏السلام، به طرف مدرسه مى‏آمدم، در آن شب بسيار براى امام زمانم دعا كردم و در فراقش اشك ريختم، در وقت‏برگشتن از حرم به بازار سرشور رسيدم كه فقيرى جلوى مرا گرفت و از من چيزى خواست هرچه دست در جيب لباسهايم كردم چيزى پيدا نكردم مگر يك «پنج ريالى‏» آن را با آنكه كم بود با شرمندگى به آن فقير دادم و نيت كردم كه اين صدقه براى حفظ وجود مقدس امام زمانم باشد.

فرداى آن شب هنگامى كه براى حضور در درس به بازار سرشور رسيدم يكى از كسبه كه قبلا مرا مى‏شناخت تا چشمش به من افتاد مرا با صداى بلند صدا زد، وقتى كه نزد او رفتم گفت: ديشب چه عملى انجام دادى؟!

گفتم: مگر چه شده است؟

گفت: ديشب در عالم رؤيا ديدم حضرت بقية‏الله، ارواحنا فداه، سوار بر اسب سفيد رنگى هستند و وارد بازار سرشور شدند و جمعيتى در پشت‏سر آن حضرت در حركت‏بودند كه فرمودند:

آمده‏ام جزاى فلان طلبه را بدهم (و اسم تو را بردند)من با شنيدن اين خبر دلم شكست و متوجه محبت و مهربانى امام زمانم شدم و گفتم ديشب من براى آن حضرت صدقه ناچيزى دادم.

و همچنين سيد بن طاووس، رحمة‏الله‏عليه، در كتاب «امان‏الاخطار» در ضمن دعايى كه براى صدقه دادن در وقت‏سفر ذكر مى‏كند مى‏نويسد:

اللهم ان هذه لك و منك وهى صدقة عن مولانا م ح م د، عجل‏الله‏فرجه، و صل عليه بين اسفاره و حركاته و سكناته فى ساعات ليله و نهاره و صدقه عما يعنيه امره و مالا يعنيه و ما يضمنه و ما يخلفه.

خدايا! اين (صدقه) از آن تو و براى توست و صدقه‏اى براى سلامتى مولايمان م‏ح‏م‏د، عجل‏الله‏تعالى‏فرجه‏الشريف، مى‏باشد، و بر او درود بفرست آن هنگام كه در سفر است و در تمام حركتها و استراحتهايش، در تمامى اوقات شب و روزش و صدقه‏اى است‏براى هرچه كه متعلق به اوست.

يكى از علماى اهل معنا مى‏فرمود:

چه در هنگام سفر و چه در هنگام حضر در وقتى كه صدقه براى وجود مقدس امام زمان، ارواحنا فداه، مى‏دهيد اين دعا - دعاى فوق - را بخوانيد.

×. برگرفته شده از: رفيعى، سيد جعفر، امام زمان و سيد بن طاووس.

1. سوره توبه (9)، آيه‏103.