[سوره التوبة (9): آيه 61] - تفسیر نمونه جلد 8

[سوره التوبة (9): آيه 61]

وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (61)

ترجمه:

61- از آنها كسانى هستند كه پيامبر را آزار مى‏دهند، و مى‏گويند او خوش‏باور و گوشى است!، بگو خوش‏باور بودن او به نفع شماست (ولى بدانيد) او ايمان به خدا دارد و (تنها) تصديق مومنان مى‏كند، و رحمت است براى كسانى از شما كه ايمان آورده‏اند، و آنها كه فرستاده خدا را آزار مى‏دهند عذاب دردناكى دارند.

شان نزول: اين حسن است نه عيب!

براى آيه فوق شان نزولهايى ذكر شده كه بى‏شباهت به يكديگر نيست، از جمله اينكه گفته‏اند: اين آيه درباره گروهى از منافقان نازل شده، كه دور هم نشسته بودند و سخنان ناهنجار، درباره پيامبر (ص) مى‏گفتند، يكى از آنان گفت: اين كار را نكنيد، زيرا، مى‏ترسيم به گوش محمد برسد، و او به ما بد بگويد (و مردم را بر ضد ما بشوراند).

يكى از آنان كه نامش" جلاس" بود گفت: مهم نيست، ما هر چه بخواهيم مى‏گوئيم، و اگر به گوش او رسيد نزد وى مى‏رويم، و انكار مى‏كنيم، و او از ما مى‏پذيرد، زيرا محمد (ص) آدم خوشباور و دهن‏بينى است، و هر كس هر چه بگويد قبول مى‏كند، در اين هنگام آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت: