أَ وَ لا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لا يَتُوبُونَ وَ لا هُمْ يَذَّكَّرُونَ (126) وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ هَلْ يَراكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ (127)
ترجمه:
126- آيا آنها نمىبينند كه در هر سال يك يا دو بار آزمايش مىشوند؟ باز توبه نمىكنند و متذكر هم نمىشوند! 127- و هنگامى كه سورهاى نازل مىشود بعضى از آنها (منافقان) به يكديگر نگاه مىكنند و مىگويند آيا كسى شما را مىبيند (و اگر از حضور پيامبر بيرون رويم متوجه ما نمىشوند) سپس منصرف مىشوند (بيرون مىروند) خداوند دلهايشان را (از حق) منصرف ساخته چرا كه آنها گروهى هستند كه نمىفهمند (و بىدانشند).
تفسير:
در اين آيات نيز سخن را در باره منافقان ادامه مىدهد، و آنها را مورد