آيا يك فرزند مي‏تواند از پدر و مادر شفاعت كند و آنان را به بهشت كنار خود آورد و بالعكس؟ - [آيا يك فرزند مي‏تواند از پدر و مادر شفاعت كند؟] نسخه متنی

آيا يك فرزند مي‏تواند از پدر و مادر شفاعت كند و آنان را به بهشت كنار خود آورد و بالعكس؟

دوستان و آشنايان چطور؟ آيا مي‏توانند از آنان نيز شفاعت كند؟ آيا آيات و روايتي در اين باره وجود دارد؟

پاسخ

آنچه از ظاهر آيات قرآن و صريح روايات و احاديث معصومين عليهم السلام استفاده مي‏شود اين است كه اگر چه »شفاعت« به گونه استقلال و به اصطلاح بالذات، مخصوص خداوند است، و جز او هيچ كس حق شفاعت ذاتاً ندارد. اما با اذن و فرمان و اجازه او هيچ مانعي ندارد تحت شرايط خاصي براي غير او ثابت شود.

و در اين باره احاديث فراوان از پيامبر اسلام (ص) و پيشوايان معصوم (ع) به ما رسيده است، و از اين روايات استفاده مي‏شود كه اجازه شفاعت تنها اختصاص به پيامبران و امامان معصوم (ع) ندارد، بلكه همانگونه كه در بالا گفتيم تحت شرايطي افراد عادي و معمولي از مؤمنان هم شفاعت مي‏نمايند، و نه تنها والدين بر فرزندان خود و بالعكس، شفاعت كنند، بلكه شفاعت مؤمنان واقعي، شامل حال خويشاوندان و همسايگان و دوستان و آشنايان آنها هم خواهد شد، و احاديث و روايات در اين مسأله زياد است، و ما در اينجا به عنوان نمونه به چند حديث بسنده مي‏كنيم:

1- در حديثي از پيامبر اكرم (ص) آمده است:
روز قيامت موقع حساب، خداوند به جبريل دستور مي‏دهد كه بچه‏هاي مؤمنين را به بهشت وارد كند (فرشته وحي آنها را به سوي بهشت راهنمايي مي‏كند ولي آنان) دم در بهشت مي‏ايستند و داخل نمي‏شوند، از پدران و مادران خود سؤال مي‏كنند، فرشتگان پاسخ مي‏دهند كه آنها مشغول حساب و اعمال خود مي‏باشند و مانند شما نيستند، آنگاه اطفال مؤمنان فرياد مي‏كشند و گريه مي‏كنند، خداوند از جبرئيل سؤال مي‏كند، و جبرئيل عرض مي‏كند: خداوندا تو آگاهي، اين صداي بچه‏هاي مؤمنان است كه بدون پدران و مادرشان وارد بهشت نمي‏شوند، در نتيجه خداوند فرمان مي‏دهد به جبرئيل كه از ميان مردم دست والدين آنها را بگيرد و با آنها داخل بهشت كند(1).

2- در حديث ديگري باز از آن حضرت مي‏خوانيم كه فرمود: شيعيان علي بن ابيطالب را خفيف و سبك مشماريد، زيرا كه يك نفر از پيروان (واقعي) او به تعداد (نفرات دو قبيله بزرگ عرب به نامهاي) ربيع و مضر شفاعت خواهد كرد(2)

3- و در حديث ديگري از امير مؤمنان علي (ع) آمده است كه آن حضرت فرمود:
بهشت هشت در دارد: دري كه از آن پيامبران و صدّيقين وارد مي‏شوند، و از در ديگر شهداء و صالحان داخل مي‏شوند، و از پنج در (كه مخصوص پيروان ما مي‏باشد) شيعيان و دوستان ما داخل مي‏شوند، من در (پل) صراط مي‏ايستم و مي‏گويم: پروردگارا شيعه و دوست ياوران مرا در عالم دنيا (از سقوط به جهنم) سالم نگهدار، آنگاه از جانب خداوند ندا مي‏رسد خواسته تو قبول شد و شفاعت تو را پذيرفتيم (بعد امام (ع) فرمود:) هر فرد از شيعيان و دوستان و ياوران من به تعداد هفتاد هزار نفر از همسايه و خويشاوندان خود شفاعت مي‏كند(3)

1) بحار الأنوار، ج 79، ص 123، حديث 15 (چاپ بيروت)

2) بحار الأنوار، ج 8، ص 56، حديث 68، حديث كوتاه و پر معني (قال رسول اللّه (ص): لا تستخفّوا بشيعة علي، فانّ الرجل منهم لَشفيع لِعدد ربيعه و مضر)

3) بحار الأنوار، ج 8، ص 39، حديث 19 در آخر حديث دارد كه و از در ديگر بقيه مسلمين داخل مي‏شوند.