آقاى سعيد اسماعيل مى گويد: «يقول علماء الجعفرية المذهب الرسمى لجمهورية ايران الاسلامية ان عدد آيات القرآن الكريم سبعة عشر ألفاً كما ورد فى كتاب «الأصول الكافى»در كافى روايتى آمده است كه آيات قرآن كريم هفده هزار آيه بوده است: «عن هشام بن سالم عن ابى عبد الله (ع) قال: ان القرآن الذى جاء به جبرئيل الى محمد (ص)، سبعة عشر الف آية.»البته چنين نقلهايى هم در ميان شيعه و هم در ميان كتب اهل سنت وجود دارد امّا آنچه بر همگان روشن است اين است كه تعداد رواياتى كه رد كتب معتبر اهل سنت دلالت بر نقص در قرآن كريم دارد به مراتب بسيار بيشتر از رواياتى در كتب شيعه است كه دلالت بر اين معنى مى نمايد و ما در مباحث آينده به اين مطلب خواهيم پرداخت. علاوه بر آنكه روايات مذكور در كتب شيعه، واحد است و بسيارى از علماى شيعه نيز آن روايات را ضعيف شمرده و رد كرده اند در حاليكه در كتب اهل سنّت اينگونه روايات مورد قبول علماى ايشان بوده و آن را پذيرفته اند. امّا از همه اين دلايل مهمتر اين است كه درباره شمار آيات قرآن نظرهاى مختلفى ديده مى شود و علت اين اختلاف اين است كه رسول خدا(ص) -به منظور آگاه ساختن مردم به تمام شدن آيه- در رأس آيات ديگر وقف مى كرد، سپس همان آيه را به آيه بعدى (به علت پيوستگى مطلب آن دو) وصل مى فرمود، و بالنتيجه اين توهّم در مردم پديد آمده كه اين وصل، علامت انقطاع و تمام شدن آيات نيست. لذا اختلاف روايات در زمينه تعداد آيات باعث اختلاف در شمار آنها گشت. و هر فرقه و گروهى بر حسب رواياتى -كه از نظر آنها بر ديگر روايات، رجحان داشت- عدد خاصى را ذكر كرده اند، و بالاخره همين اختلاف روايات، منشأ بوجود آمدن مكتبهاى مختلف در شمار آيات قرآن گرديد. آقاى سعيد اسماعيل خود نيز عدد آيات قرآن كريم را چيزى غير از عدد مشهور در ميان علماء ذكر مى كند و عدد آيات را بدون احتساب بسم ا اوائل سوره 2236 آيه مى داند.