تحريف در كلمات، و دلايلى كه آيت الله خويى بر اين مسئله اقامه مى نمايند، از ديدگاه نگارنده اين تحقيق، اندكى جاى تأمل دارد زيرا همانگونه كه در بخش جمع قرآن اشاره خواهيم نمود اصلاً مسئله جمع قرآن، بدان صورتى كه بسيارى از دانشمندان اسلامى بدان معتقد مى باشند واقع نشده است و مطالعه در تاريخ صحيح نشان مى دهد كه تدوين قرآن و جمع آن، در همان زمان پيامبر اكرم(ص) انجام گرفته است. لذا اين نوع از تحريف نيز از ديدگاه نگارنده، به طور قطع در قرآن كريم راه نيافته است.
3- تحريف در حروف و حركات (اختلاف در لهجه و قرائت):
اگر حروف و يا حركات بعضى از كلمه هاى قرآن تغيير داده شود به طورى كه معناى آن هيچگونه تغيير پيدا نكند اين عمل نيز يك نوع تحريف محسوب مى شود. اينگونه تحريف نيز مانند تحريف به معناى اول در قرآن واقع شده است، زيرا در بحث اختلاف قرائات و اختلاف لهجه ها ملاحظه مى شود كه اختلاف قرائت كه بر خلاف قرائت مشهور باشد، از صدر اول تا قرنها ادامه داشته است و كسانى از قراء بر خلاف قرائت معروف، قرائت مى كرده اند. در مورد اختلاف در لهجه نيز، هر يك از قبايل عرب، لهجه مخصوص به خود داشتند و بر خلاف لهجه قريش قرآن را تلاوت مى كردند در حاليكه قرآن به لهجه قريش نازل شده بود. البته پيغمبر اكرم(ص) اين اختلاف لهجه ها را اجازه مى فرمود و حديث «نزل القران على سبعة احرف» ناظر به اختلاف لهجه هاست.
لطفا منتظر باشید ...
