سيد نعمت الله جزايرى شاگرد علامه مجلسى در اين كتاب، دو مسئله را مطرح نمود كه هر دو در ضدّيت با اصول و مبانى شيعه است: 1- منبع الحياة فى جواز تقليد الاموات 2- اثبات عدم حجية الكتاب (يعنى فقية در فقاهت نمى تواند به كتاب تمسّك نمايد زيرا به عقيده وى قرآن تحريف شده است) و در اين راستابه 2000 روايت استناد مى نمايد از جمله اين روايت: سُئِلَ الامام امير المؤمنين (ع) عن قوله تعالى: «و ان خفتم الاتقسطوا فى التيامى فانكحوا ماطاب لكم من النساء مثنى ثلاث و رداع » از امام (ع) سؤال شد كه اين آيه، صدر و ذيلش با هم تناسبى ندارد، زيرا مى فرمايد: اگر بيم داريد كه عدالت را دقيقاً در مورد شئون ايتام رعايت نكنيد، دو يا سه يا چهار زن بگيريد. امام فرمودند: قَدْ أُسْقِطَ مِنْ هذه الانة اكثر من ثلث القران