بسم الله الرحمن الرحيم پيشگفتار مؤلف حمد وسپاس مخصوص خداوندى است كه انوار جلالش از فراز عقول و انديشه ها، بر بندگان خاص خود تجلى نمود وبا منطق سنت وقرآن، از هدف وآرمان خويش پرده برداشت. پروردگارى كه اوليا ودوستان خود را از جهان غرور منزه داشت وآنان را به سوى انوار سرور وشادمانى بالا برد واين كارها را نه از جهت احسان بى مزد به مخلوقات وبراى واداشتن آنان به پيمودن زيباترين راهها انجام داده است، بلكه آنان را شايسته پذيرش الطاف خويش واستحقاق تخلق به زيباترين اوصاف شناخته است. از اين رو، نپسنديده است كه آنان به رشته هاى اهمال وسستى كشيده شده يا وابسته گردند، بلكه به آنان اين توفيق را عطا فرموده است تا با بهترين وكامل ترين اعمال، متخلق وآراسته شوند. در اين راستا، آنان را از غير خود، فارغ ساخته وبه ارواح آنان، شرف رضا وخشنودى اش را شناسانده است. پس قلوب آنان را به سايه رحمت خويش منصرف نموده وآمال وآرزوهايشان را به سوى كرم وفضل خويش منعطف ساخته است. پس به همين جهت، در ميان آنان شادى وسرور باوركنندگان سراى جاويد و آرامگاه ابدى را مشاهده مى كنى، ودر جمع آنان سيماى مضطربان از خطرهاى ملاقات او را مى نگرى، وپيوسته آرزوها وشوقهاى آنان به سوى تقرب درگاهش، در تزايد و افزايش مى باشد. آسايش وراحتى آنان به جانب اوامر ونواهى، منعطف، وگوشهاى آنان به شنيدن اسرار الهى، ودلهاى آنان، شادمان از حلاوت وشيرينى ياد ونام او مى باشد. خداوند متعال به مقدار اين تصديق وباور، به آنان حيات بخشيده واز سوى خويش، بخشش وعنايت نيكوكار مهربان ودلسوز را عطا فرموده است. در برابر آنان چقدر كوچك وناچيز است آن چيزى كه از جلال وعظمت الهى بازشان دارد، و برايشان چقدر رهاكردنى ومتروك است، هر آن عاملى كه از شرف وصال او دورشان سازد. تا آنجا كه به انس وهمدمى با اين كرم وكمال وبزرگوارى بهره مندشان مى سازد و زينتهاى مهابت وجلال او، همواره قلوب آنان را در بر مى گيرد.