مناسک الحج نسخه متنی

ميان بگذارند كه يكى از آنها به حج برود
چنانچه كه يكى سبقت وپيشدستى نمودن ومال
را برداشت وقبض نمود تكليف از ديگران ساقط
مىشود، وچنانچه همه ترك كردند وهر يك از
آنها مىتوانست قبض كند حج بر همه واجب
ومستقر مىشود. مسأله 50 - هر گاه به كسى پولى
بذل شود كه با آن حج نمايد وآن مال در بين
راه تلف شد وجوب حج از او ساقط مىشود، بلى
اگر متمكن از ادامه سفر از مال خود باشد
واجب است ادامه بدهد وحج را بجا آورد واين
حج مجزى از حجة الاسلام خواهد بود، چيزى كه
هست در اين صورت وجوب حج مشروط به رجوع به
كفايت است به اين معنى كه اگر شخص پول خود
را در راه حج صرف نمايد پس از بازگشت در
اداره زندگى خود وعائله در نخواهد ماند،
ولى اگر در خواهد ماند ادامه سفر
[ 37 ]
حج بر او واجب نيست. مسأله 51 - در وجوب حج
بذل نقدى معتبر نيست يعنى لازم نيست
بخشنده، مال را نقد بدهد، بلكه اگر او را
وكيل كند كه از قبل او پولى قرض كرده وبه حج
برود كه بعد خودش قرض را بپردازد حج بر او
واجب مىشود. مسأله 52 - ظاهر اين است كه پول
قربانى نيز بر باذل يعنى دهنده است پس اگر
مصارف حج را داد وپول قربانى را نداد حج بر
گيرنده واجب نمىشود، مگر در صورتى كه خود
توانائى خريد آن را از مال خود داشته باشد،
بلى اگر پرداخت قربانى موجب ناراحتى مالى
او شود قبول بر او واجب نخواهد بود. واما
كفارات پس ظاهر اين است كه بر گيرنده واجب
باشد نه بر دهنده. مسأله 53 - حج بذلى يعنى
حجى كه انسان با پول ديگرى كه به او داده
بجا آورد كفايت از حجة الاسلام مىكند واگر
گيرنده پس از اين حج خودش مستطيع شد
[ 38 ]
ديگرى حجى بر او واجب نخواهد شد. مسأله 54 -
باذل (دهنده يا بخشنده) مال مىتواند از بذل
خود رجوع كند قبل از آن كه گيرنده داخل
احرام احرام شود يا بعد از آن، لكن اگر بعد
از دخول در احرام رجوع كند، بر گيرنده واجب
است حج را تا آخر بجا آورد، وبا ذل ضامن
نيست ولازم نيست آنچه او براى اتمام حج خرج
نموده، بدهد وچنانچه باذل در بين راه از
بذل خود رجوع نمود، لازم نيست هزينه
بازگشت گيرنده را بدهد. مسأله 55 - هر گاه به
كسى از سهم سبيل الله زكاة داده شود كه در
راه حج صرف نمايد حج بر او واجب است ولى اگر
از سهم سادات خمس يا از سهم فقرا زكاة داده
شود وشرط شود كه در راه حج صرف نمايد چنين
شرطى صحيح نيست پس حج هم واجب نمىشود.
مسأله 56 - چنانچه به انسان مالى داده شود
وبا او حج نمود، بعد معلوم شد كه آن مال
غصبى بوده اين حج مجزى از حجة الاسلام
نيست، ومالك آن حق دارد به
[ 39 ]
دهنده يا گيرنده رجوع نمايد، لكن اگر به
گيرنده رجوع كرد، گيرنده به دهنده رجوع
مىكند اگر غصب بودن را نمىدانسته، وچنانچه
كه مىدانسته مال غصبى بوده وبا آن به حج
رفته حق رجوع به دهنده ندارد. مسأله 57 - اگر
كسى براى خود بدون استطاعت يا به جاى ديگرى
تبرعا يا به اجاره حج نموده، حجش كفايت از
حجة الاسلام نمىكند پس در صورتى كه مستطيع
شود بايد حج را به جا آورد. مسأله 58 - چنانچه
كسى به اعتقاد اين كه مستطيع نيست به عنوان
استحباب به حج رفت وقصد فرمانبردارى امر
فعلى را نمود، بعدا معلوم شد مستطيع بوده
حجش كفايت از حجة الاسلام مىكند وحج ديگرى
بر او واجب نيست. مسأله 59 - در صورتى كه زن
مستطيع شود مىتواند بدون اذن شوهر حج
نمايد واذن او شرط نيست،
[ 40 ]
همچنان كه شوهر نمىتواند زن خود را از حج
واجب منع نمايد، بلى مىتواند در صورتى كه
وقت وسعت دارد، او را نگذارد با اولين
قافله حركت كند، وزنى كه از شوهر خود طلاق
گرفته وطلاقش رجعى است وعده او تمام نشده
مانند زن شوهر دار است. مسأله 60 - هنگامى كه
بانوئى واجب الحج شد همراه داشتن محرم با
خود شرط نيست در صورتى كه مأمون به نفس خود
باشد، ودر صورتى كه مأمون نباشد و بر خود
بترسد لازم است محرمى همراه خود داشته
باشد هر چند به اجرت باشد البته در صورتى
كه متمكن از اجرت دادن باشد، والا حج بر او
واجب نيست. مسأله 61 - كسى كه نذر كرده است هر
ساله روز عرفه حضرت سيد الشهداء را در
كربلا زيارت كند، مثلا وبعد از اين نذر
مستطيع شود نذرش منحل وحج بر او واجب
مىشود، و هم چنين است هر نذرى كه مزاحم حج
باشد وچنانچه نذر بعد از استطاعت باشد
منعقد نمىشود.
[ 41 ]
مسأله 62 - شخصى مستطيع در صورتى كه توانائى
حج را داشته باشد، بايد شخصا به حج برود،
وچنانچه كسى خواسته باشد از قبل او تبرعا
يا با اجرت حج نمايد كفايت نمىكند. مسأله 63
- كسى كه حج بر دمه وى مستقر شده و شخصا
نتوانسته به علت بيمارى يا پيرى يا مانعى
ديگر حج را بجا آورد، يا حج نمودن برايش
مشقت وحرج داشته واميد بهبودى وتونائى بعد