جوانى از فلسطينم - جواني از فلسطينم نسخه متنی

جوانى از فلسطينم

جواد محدثى

منم آن قصه‏پردازى، كه با رنج دو ميليون كودك و پير و جوان‏رانده از ميهن شريك دردم و همراز و دمسازم من از خاك فلسطينم من از «غزه‏»، من‏از «حيفا»، من از «قدس‏»م ز «رام الله‏» خونينم ز «نابلس‏»، «اورشليم‏» و«الخليل‏» و «نهر اردن‏»، «ديرياسينم‏» نهالى ريشه در خونم جوانم، از غرور وشور سرشارم ديارم، شعله‏خيز و قهرمان‏پرور ديارى كودكانش پاره اخگر ديارى برگ برگ‏باغ‏هاى نخل و زيتونش كتاب انتقام و كين ديارى سنگ سنگش رسته و روئيده اندر خون‏جوانى از فلسطينم به دستى شاخه زيتون و دست ديگرم بر ماشه گرم مسلسلهاى‏سنگينم درون سينه‏ام آتشفشان كينه و خشم است هميشه بسترم شنزار و سنگستان خاك‏ميهنم بوده است چه شبهايى كه در مهتاب ميهن، داخل سنگر نهادم جاى بالش‏ها سلاحم‏را به بالينم به هنگام نيايش در دل محرابى از سنگر نمازى سرخ مى‏خوانم نمازى‏ركعتش كوتاه، وردش خون ركوعم انحناى قامتم در پشت‏سنگرها سجودم سينه‏خيز سينه‏كوه است‏سلام آخرم در اين نماز خون درودى پاك، بر رزمندگان جبهه ايمان‏جوانى از فلسطينم خروش خشم ديرينم به مادرهاى بى‏فرزند به قلب قهرمانهاى اسيربند به رگبار مسلسلها، به تكبير فلسطين مى‏خورم سوگند كه بهر انتقام خون ياران‏شهيدم، لحظه‏اى از پاى ننشينم كجا يادم رود اندوه آن چادرنشين مردان صحراگرد كه‏چهل سالست‏بيرون از وطن آواره مى‏گردند، لحاف رويشان ابر كبود آسمان پير چراغ‏بامشان نور سفيد ماه سيمين گون ز قلبم مى‏رود بيرون؟

كجا من مى‏توانم قتل عام «دير ياسين‏» را ز خاطر دور بنمايم و صدها قتل عام وغارت و تاراج، كى گردد فراموشم؟

كنون خون فلسطين، شور ايمان در رگم جارى است من از اين خاك خونين، بوته‏هاى‏كينه مى‏چينم اگر چيزى نباشد پيش من جز سنگ اندر چنگ و يا در پشت من جز خلقهايى‏خشمشان در مشت و يا در سينه جز فرياد هميشه، هر كجا، تا آخرين فرياد و مشت وسنگ مى‏جنگم كجح من مى‏توانم ساكت و آرام بنشينم؟

جوانى از فلسطينم

جوانى از فلسطينم.