پيام رمضان - پیام رمضان نسخه متنی

پيام رمضان

ماه رمضان ابعاد و چهره‏هاى گوناگون دارد و هر كس از يك زاويه به تماشاى سيماى رمضان مى‏ايستد و به ميزان توش و توان خويش از آن بهره مى‏گيرد. جلاى ذهن و صفاى ضمير توام با كار و تلاش و آهنگ «قرب‏جويى‏» در استفاده از انوار رمضان و انعكاس فروغ آن نقش فراوان دارد. در اين نوشتار به يادآورى گوشه‏هايى از الطاف پيدا و پنهان الهى در بهار قرآن مى‏پردازيم و از نگاه قرآن و حديث‏به ديدار سيماى زيباى رمضان برمى‏خيزيم. ماه رمضان تنها ماهى است كه نام آن در قرآن آمده است و از آن به عنوان ماهى كه قرآن در آن فرود آمده معرفى شده است.

از رسول گرامى نقل شده كه رمضان را رمضان گفته‏اند، زيرا گناهان در آن مى‏گذارد و مى‏سوزد (1) . از همان بزرگوار بازگو شده كه: درهاى آسمان در اولين شب رمضان گشوده مى‏شود و تا آخرين شب آن همچنان باز است (2) .

امام چهارم در صحيفه سجاديه دعاى ورود به رمضان (3) از اين ماه به عنوان‏« شهر الصيام‏»، «شهر الاسلام‏»،ماه پاكى،و «ماه پالايش‏» و ماه شب‏زنده‏دارى نام مى‏برد. و در دعاى وداع (4) رمضان آن را «شهر الله اكبر» وعيد اولياى الهى مى‏نامد و همچون مادرى كه از فراق فرزند بنالد، در فراق رمضان گريه مى‏كند. ماه رمضان اردوى تربيتى خداست كه هم اينك فرا رسيده است. اردويى كه از سوى پروردگار بزرگ در سراسر گيتى و طول تاريخ برگزار مى‏شود. پير و جوان و زن و مرد در اين ضيافت ملكوتى بر سر سفره الهى مى‏نشينند و با بهترين اغذيه آسمانى پذيرايى مى‏شوند.

ماه رمضان ميقات دعا و نيايش و كانون ايمان و آگاهى و آزادى است كه هزاران درس سازندگى و رمز و راز سعادت و نيك‏بختى را به شايستگان مى‏آموزد.

پيام رمضان، پيام تقوا و پارسايى و نداى بلند نوسازى معنوى و فرهنگى است.

پيام رمضان، پيام آزادى انسان از زنجير غرائز و هوسهاى شيطانى و به بند كشيدن شياطين، توسط فرشتگان الهى است.

رمضان ماه خوش‏رفتارى با زيردستان و كارگران و كارمندان و عفو و گذشت از لغزش‏هاى احتمالى است. رمضان، ماه مواسات و برادرى و همدردى با محرومان و مستمندان در سراسر گيتى است. ماه صبر است و مقاومت.آغازش رحمت است و ميانه‏اش مغفرت و پايانش اجابت و آزادى از آتش. (5) ماه رمضان، ماه مسابقه در خودسازى و نوسازى معنوى و فصل توزيع جوائز الهى است.

سرآغاز سال رشد و تكامل روحى و ماه اول در«تقويم عبادى‏» و روزشمار فوز و فلاح و آزادى است. رمضان، ماه روزه و حضور در مهمانسراى حضرت حق است. انسان با روزه به قلمرو رحمت الهى گام مى‏نهد و زكات بدن خويش را مى‏پردازد. زكات بدن كاهشى است كه به رشد و افزايش مى‏انجامد و پرداختى است كه دريافتها درپى‏دارد. (6)

پيام رمضان. پيام آزادى از كمند عادت‏هاست. ماه رهايى از زنجير اعتياد و عادتهاى خوردنى، خواندنى، شنيدنى، نوشيدنى، ديدنى و عادتهاى گفتنى و خفتنى و...

پيام رمضان، پيام بيدارى از خواب غفلت و رهايى از دام شهوت و آگاهى از عرفان و عروج بشريت و هشدار نسبت‏به وابستگى به غل و زنجير ماديت و چاه طبيعت است.

هلال رمضان، صداى بازگشت‏به خويشتن خويش است، كه دور افتادگان قله معرفت را به درك فضيلت‏« ليلة القدر» فرا مى‏خواند و فرياد بازگشت‏به فطرت و عيد فطر را به انسانها، نويد مى‏دهد.

ماه توبه و بازگشت

رمضان ماه آتش زدن بر خرمن گناه است و فصل سوزاندن زباله‏هاى جسم و جان و جامعه. فصل پاكسازى فضاى زندگى و بهار باران وحى بر قلب و روح فرزندان قرآن و عاشقان عترت(ع) است.رمضان ماه توبه و بازگشت است. بازگشت از هرگونه شرقزدگى و غرب‏گرايى به‏«صراط مستقيم‏» قرآن و اهل بيت(ع) و حركت در مدار و مسيرى كه در عصر ما امام خمينى ترسيم فرمود و در صحيفه نور (7) تدوين شد. رمضان ماه توبه و بازگشت است، بازگشت از هر گناه فردى و جمعى، بازگشت از هر گونه لغزش و خطاى فرهنگى، اقتصادى و سياسى و هر گونه سياست‏گذارى و برنامه‏ريزى كه ما از اهداف انقلاب اسلامى و خط اصيل امام دور مى‏كند.

ماه رمضان ماه تنظيم جهت‏گيرى انسان و تقويت ايمان و تحكيم برادرى بر محور قرآن است. پيام رمضان، پيام سلامتى، دوستى، امنيت و ايمان و آزادى در پرتو بندگى خداى مهربان و مقتدر است كه تنها با جهت‏گيرى قرآنى و رهبرى علوى دست‏يافتنى است.

ماه رمضان ماه خودسازى و تكامل معنوى دولت و ملت و ماه بازگشت هر دو به معيارهاى اصيل قرآن و عترت(ع) است.

در اين ماه بايد از حمله‏ها و حمايت‏هايى كه ناآگاهانه و به تحريك ديگران انجام داديم بسوى خدا بازگرديم. آرى ماه «بازگشت‏» است. بازگشت از تهمت‏ها و دروغ‏ها، بازگشت از جناح‏بندى‏ها و هرگونه راست‏گرايى و چپ زدگى، توبه از هر چه رنگ بوى كفر و نفاق و فسق و گناه دارد. رمضان ماه بازگشت از برنامه‏ريزى‏ها و بودجه‏گذاريهاى نامشروع است.

ماه بازگشت از قانون نويسى نسنجيده و راى دادن و ندادن‏هاى بى‏حساب و كتاب است. ماه بازگشت از قضاوت‏ها و داوريهاى ناروا و اظهار نظرهاى شتابزده و كارنشناسانه است. ماه لغو همه برنامه‏هاى ناهماهنگ با خط قرآن و عترت و هر گونه قرار داد و پيمان دوستى با شياطين ريز و درشت داخلى و خارجى است.

ماه استغفار است. از هرگونه انتخاب و انتصابى كه بدون معيارهاى قرآنى انجام گرفته پوزش بطلبيم و از هر گامى كه به سوى كفر و شرك نزديك شده‏ايم و هر دستى كه به سوى استكبار و جلاد بزرگ قرن، آمريكا دراز كرده‏ايم، توبه كنيم.

رمضان ماه توبه است، توبه از غفلتهايى كه در گفتار و نوشتار و امضا و رفتار داشته‏ايم. توبه از لباسهايى كه هماهنگ با فرهنگ غرب بافته و دوخته و فروخته و پوشيده‏ايم. توبه از سمينارهايى كه از بودجه بيت‏المال ولى براى نمايش خصيت‏خود و دوستان برگزار كرده‏ايم. توبه از مقاله‏هايى كه در خط جناح و گروه و باند خويش، بدون توجه به آثار زيان‏بار فكرى،اخلاقى آن نگاشته، ويراسته، چيده، مقابله كرده و چاپ و منتشر كرده‏ايم.

بازگشت از تجليل و دوستى كفار و منافقان، كه به بهانه علم و هنر و صنعت و ورزش، آگاهانه و ناآگاهانه، ارزش ايمان و جهاد و تقوا را در برابر آن تحقير كرده و معيار اول يعنى ايمان و كفر را به فراموشى سپرده‏ايم.

بازگشت از هر درجه و مقام و عنوان و لقبى كه به ناحق به اشخاص و گروهها بخشيده و يا به ناروا از ديگرى بازستانده‏ايم.

ماه توبه از« رقابت‏»ها و«حسادت‏»ها است.

ماه توبه از بدگمانى‏ها نسبت‏به مؤمنان و حسن ظنى كه در حق كفار و منافقان نشان داديم. ماه توبه از شدت و تحقيرى كه در برابر مؤمنان و حزب الله و حزب الله‏يى‏ها روا داشتيم و توبه از نرمش و تملق و ترسى كه از كفر جهانى به جان خريديم.

توبه از دروغ‏هايى كه به مردم گفتيم و توبه از اطلاعات راست و دروغى كه به سود كفار و استكبار، گفته، نگاشته، مخابره كرده، منتشر ساخته و به شبكه‏هاى جهانى اطلاع رسانى و بانكهاى اطلاعات كفر و شرك و نفاق سپرديم.

ماه توبه است. توبه از احكام عزل و نصبى كه نه بر اساس صلاحيت و لياقت‏بلكه بر معيار تملق و جناح‏گرايى و داد و ستد سياسى صادر كرديم و هنگام امضاء خدا را از ياد برديم. بيش از آنچه مردم ما نياز به ماه رمضان و خودسازى دارند، دولتمردان ما بايد با كميل هم ناله شوند و بگويند:« اللهم اغفرلى كل ذنب اذنبته و كل خطيئة اخطاتها.» خدايا هر گناهى كه كردم بيامرز و هر خطايى كه رفتم ببخشاى.

آرى ماه رمضان ماه بازگشت‏به قرآن است و تنظيم كامل افكار و اخلاق و رفتار انسان. البته اگر تكثرگرايان اصول ثابت و قرائت معتبرى را براى ما به رسميت‏بشناسند و با تئورى نسبيت‏حق و باطل به آشتى كفر و ايمان برنخيزند.

ماه توحيد و ولايت

يكى از بزرگترين آفاتى كه انقلاب اسلامى و هويت دينى مردم ايران اسلامى و هويت دينى مردم ايران اسلامى را هم اكنون تهديد مى‏كند، تحريف‏ها و تصحيف‏ها و قرائتهاى ناشيانه‏اى است كه توسط برخى جاهلان و يا مزدوران از اسلام و تشيع و تاريخ اهل بيت(ع) و تاريخ اسلام و مسلمين ارائه مى‏شود و به بهانه اينكه از دين قرائت‏هاى گوناگون وجود دارد هر كسى به خود حق مى‏دهد به تحريف‏«عقايد» و«احكام و تاريخ اسلام‏» بپردازد و چهره‏اى ناقص و نادرست و زشت از قرآن و اسلام و تشيع ترسيم كند.

روش «قياس‏» و استحسان و تاويل و تفسير به راى كه در فرهنگ اهل بيت(ع)، عامل محو و نابودى دين شناخته شده، اينك توسط برخى قلمداران و به سفارش دشمنان اسلام به شدت رواج دارد و رنج‏آورتر اينكه به بهانه لزوم‏« جامعه چند صدايى‏» و سعه صدر و تسامح، مورد حمايت‏برخى دست‏اندركاران امور كشور قرار مى‏گيرد.

توحيد چيزى جز نفى حكومتهاى هوس‏آلود فردى و جمعى و اعتقاد به يگانگى و حق حاكميت و مالكيت انحصارى خدا بر جهان نيست، مؤيد اين حقيقت پاسخى است كه امام صادق(ع) به يونس بن عبد الرحمن مى‏گويد:

«قلت لابى الحسن الاول(ع):بما اوحد الله؟ فقال يا يونس، لا تكونن مبتدعا، من نظر براية هلك و من ترك اهل بيت نبيه ضل و من ترك كتاب الله و قول نبيه كفر.» (8)

«به امام هفتم گفتم، خدا را چگونه يگانه بدانيم.فرمود: اى يونس، هرگز بدعتگذار نباش. هر كس طبق راى خويش بنگرد، هلاك شود و هر كس اهل بيت پيامبرش را رها كند، گمراه گردد و هر كس كتاب خدا و سخن پيام‏آورش ترك گويد، كافر شود».

جامعه اسلامى، جامعه تك‏صدايى نيست ولى در جامعه اسلامى صداى برتر و آواى مقدس، موسيقى مدرن و ترانه سنتى و تز ليبراليستم و انديشه لائيك نيست، آواى قرآن است و صداى اذان و هر صاديى مخالف آواى قرآن و سخن عترت، اعتبار فرهنگى، حقوقى، سياسى و مردمى ندارد و كارگزاران نظام اسلامى در هر رده و مقام قبل از آنكه با« ايسم‏هاى غربى‏» و« شرقى‏» آشنا باشند بايد قرآن و حديث را بفهمند و عمل كنند و قبل از آنكه دكتراى مديريت و فلسفه و علوم سياسى بگيرند، بايد به فهم قرآن و حديث روى آورند. صداى ملى‏گرايى، صداى التقاط، صداى پلوراليسم، صداى جمود و تحجر، ادعاى قانون‏گذارى در برابر خدا، صداى شيطان است و زوزه گرگ و نعره شيطان بزرگ، و اين جيغ و دادهاى فرمايشى‏«آمريكا» صداى همشهريان ما و ايرانيان امروز و فردا نيست.

در نظام اسلامى، عالى‏ترين، محبوب‏ترين و راست‏ترين صداها، صداى تكبير و توحيد و شهادت به نبوت و ولايت اهل بيت(ع) پيامبر است. و كسانى كه در برابر تفكر توحيدى، بت تكثرگرايى و پلوراليستم را مى‏پرستند و به جاى پاسدارى از امر به معروف و نهى از منكر، بر ضريح تساهل و تسامح دخيل بسته‏اند. هرگز راه به جايى نخواهند برد و از نرمش در برابر غارتگران و زورگويان جهانى جز تحقير و استثمار بيشتر نصيب و بهره‏اى نخواهند داشت.

اجبار و تحقير بى‏مرز عرفات توسط آمريكا و حذف مواد اساسى از منشور مبارزات مردم فلسطين و هجوم مجدد و رسواى آمريكا و انگليس بدون رعايت‏حداقل ظاهرسازى و فرماليته بين‏المللى به مردم بى‏گناه عراق، ماهيت مدعيان حقوق بشر و دمكراسى و آزادى را نشان داد. و يكبار ديگر همه دنيا فهميد، تنها زبانى كه استكبار جهانى مى‏فهمد و بدان سخن مى‏گويد، زبان سه ضلعى زر و زور و تزوير است و«گفتگوى تمدن‏»ها با ارتباط و مذاكره با شيطان فرسنگ‏ها فاصله دارد. و مذاكرات «جوجه‏» با«روباه پير» و« روباه صحرا» هيچگاه به سود صلح و عدالت و آزادى نخواهد بود.

فاعتبروا يا اولى الابصار

و السلام. سردبير

1- رسول الله(ص) انما سمى الرمضان لانه يرمض الذنوب، كنزل العمال، 23688.

2- رسول اكرم، بحار، ج 96، ص 346.

3- صحيفه سجاديه، دعاى 44.

4- همان، دعاى، 45.

5- الفروع من الكافى، ج 4، ص 67.

6- همان، ج 4، ص 63.

7- اين پرسش همچنان بدون پاسخ است. كه چرا هم اكنون صحيفه نور در بازار به طور كامل يافت نمى‏شود؟

8- اصول كافى، ج 1، ص 73.