شعر حسيني - شعر حسینی نسخه متنی

آب کوثر رشحه‌اي از آبِ جويت يا حسين
آبروي ما بود از آبرويت يا حسين
کي دهم بر عالمي يک تار مويت يا حسين
آتشي در دل نهفته، عشق رويت يا حسين
از شميم کربلاي مشکْ بويت يا حسين
صبغة الله رنگي از آن رنگ و بويت يا حسين
مي‌کشد دل‌هاي مشتاقان به سويت يا حسين
مي‌کشد دل‌هاي مشتاقان به سويت يا حسين

يا که فرياد حسين از نينوا آيد به گوش
اين ندا از پور ختم انبيا آيد به گوش
اين نوا از زاده شير خدا آيد به گوش
اين کلام از زاده خيرالنساء آيد به گوش
اين سخن از شاهد راه خدا آيد به گوش
از شه دين اين کلام جانفزا آيد به گوش
اين پيام از آن امام و مقتدا آيد به گوش
اين کلام نيک از آن پيشوا آيد به گوش
اين ندا از آن امام پارسا آيد به گوش
اين سخن ز آن رهبر خونين لوا آيد به گوش
اين پيام از خامس آل عبا آيد به گوش
اين سخن از رهبر اهل هُدي آيد به گوش
گر چه ز آن ملعون کلام ناروا آيد به گوش
بانگِ ويران گشتنِ کاخ جفا آيد به گوش
گفت «باقر» اين سخن از اين گدا آيد به گوش
گفت «باقر» اين سخن از اين گدا آيد به گوش

مکتب اسلام ناب احمدي احيا کنم
تا جنايات يزيد دون صفت افشا کنم
جملگي در راه ذات ايزدي اهدا کنم
باز بر پا پرچم احمد شهِ بطحا کنم
تا که از ديوار کعبه سرنگون بت‌ها کنم
باز احيا راه و رسم مادرم زهرا کنم
جملگي قربان به راه حضرت يکتا کنم
تا که منشور فضيلت را به خون امضا کنم
تا که طاغوت جنايتکار را رسوا کنم
تا که خونين کربلا همچون دل صهبا کنم
روز روشن بهر دشمن چون شب يلدا کنم
تا که قربان در ره حق زاده ليلا کنم
سطر سطرش را به خون خويشتن امضا کنم
لاله‌گون از خون پاکم دامن صحرا کنم
رزم در آن سرزمين با لشکر اعدا کنم
جان فداي راه حق در روز عاشورا کنم
همچو ديگر عاشقانم واله و شيدا کنم
همچو ديگر عاشقانم واله و شيدا کنم

سخن به نام خداوند پاک املا شد
«هلال ماه محرم ز نو هويدا شد
بيا که سرّ قيام حسين افشا شد
بيا که جان به ره پاک دوست اهدا شد
بيا که آيت فتح و ظفر هويدا شد»
بيا که آيت فتح و ظفر هويدا شد»

بيا و مکتب اسلام را نما ياري
«درآ به مکتب حرّيت و فداکاري
ببين که کاخ ستمکارِ دون شده معدوم
زوال دولت ظلم و ستم بود مختوم
بيا که جلوه توحيد عالم آرا شد»
بيا که جلوه توحيد عالم آرا شد»

اگر که خصم طواغيت و ظلم و شيطاني
«اگر که حامي حقي و يار قرآني
نمايْ ترک خور و خواب و عيش و راحت و بزم
برو به رزم ددان اي پسر به عزمي جزم
شهيد کرب و بلا قهرمان دنيا شد»
شهيد راه خدا هست پاي‌بند حسين(ع)
«به دشت ماريه از همت بلند حسين(ع)
زوال دولت طاغوت شد، نما شادي
دوباره مکتب و دين يافت عزّ و آبادي
فداي دين خدا در هجوم اعدا شد»
گداي درگه اويند بس سليمان‌ها
«بزرگ‌تر سند افتخار انسان‌ها
ز انقلاب حسين شامِ دين شده چون روز
شنيدم اين سخن نغز از دلي پرسوز
يزيد ننگ بشر گشت و خوار و رسوا شد»
يزيد ننگ بشر گشت و خوار و رسوا شد»

ببين که مکتب ظلم و فساد شد تدفين
«فداي رهبر لب تشنه‌اي که در ره دين
فداي مکتب دين کرده او تمامِ يلان
به راه دين الهي فدا نموده جان
جدا سر از تن پاک عزيز زهرا شد»
ببين که ريشه ظلم از قيام او پوسيد
نگشت تابع ظالم که ظلم را کوبيد
فدا نمود حسين، جان به راه پاک خدا
سرود «باقر» بيچاره آيت عظما
ز خون پاک شهيدان چو عيد اضحي شد».
ز خون پاک شهيدان چو عيد اضحي شد».

تا کنار دشت سرسبز خدا پر مي‌کشيد
نذر دستاني که از دنيا رها پر مي‌کشيد
بر فراز لاله‌زار کربلا پر مي‌کشيد
عطر دستانش به کام خيمه‌ها پر مي‌کشيد
دل به دريا داد و اشکش بي‌صدا پر مي‌کشيد
کاش باران از زمين بي‌اعتنا پر مي‌کشيد
کاش باران از زمين بي‌اعتنا پر مي‌کشيد

ماتم دست عباس دارد
بوي عطر گل ياس دارد
بوي عطر گل ياس دارد

مجلس ماتم شاه دين است
جلوه نور حق المبين است
جلوه نور حق المبين است

باز گويند از ماندگاران
در شرفخانه روزگاران
در شرفخانه روزگاران

جان و دل‌ها همه کربلايي
دست گلدسته‌هاي طلايي
دست گلدسته‌هاي طلايي

صفحه سرخ تاريخ باز است
سخت سنگين و دور و دراز است
سخت سنگين و دور و دراز است

ساحل ابريِ چشم دريا
شاهد عينيِ خشم دريا
شاهد عينيِ خشم دريا

کربلا وه چه شايستگي‌ها
حد والاي وارستگي‌ها
حد والاي وارستگي‌ها

هر چه ديوار دارد سياه است
قصه پردازِ خورشيد و ماه است
قصه پردازِ خورشيد و ماه است

گر به ياد حسين خدا خفت
آفتاب تو با کربلا گفت
آفتاب تو با کربلا گفت

در گلوي سحر بغض ترْکيد
دست مهتاب آهسته برچيد
دست مهتاب آهسته برچيد

رفتن باغبان را خبر داد
مرغ آهنگ بدرود سر داد
مرغ آهنگ بدرود سر داد

برگ از مرگِ ريشه خبر شد
چشم نيلوفر از اشک تر شد
چشم نيلوفر از اشک تر شد

اطلسي سر در آغوشِ شب بو
از غم مرگِ گل خم به ابرو
از غم مرگِ گل خم به ابرو

روي گلگونه باران شبنم
ماجرا را به گل گفت کم کم
ماجرا را به گل گفت کم کم

اشک ريزان به سر خاک پاشيد
صورت ارغوان را خراشيد
صورت ارغوان را خراشيد

ياسمن همچنان زار مي‌زد
بي‌امان سر به ديوار مي‌زد
بي‌امان سر به ديوار مي‌زد