حجّ
در كلام و پيام رهبر و بنيانگذار جمهورى اسلامى حضرت آية اللَّه العظمى امام خمينى - قدس سره الشريف -

شما همه، ملت اسلام و تابع پيامبر و پيرو دستورات قرآن مجيد هستيد و همه، دشمنان غدار مشترك داريد كه با ايجاد اختلاف به واسطه عمال بدبخت خود و رسانه هاى گروهى و تبليغات تفرقه افكن در طول تاريخ، بويژه در سده هاى اخير و بالأخص در عصر حاضر، همه دولت ها و ملتهاى اسلامى را در اسارت كشيده اند و ذخائر غنى بلاد شما و دسترنج مظلومان كشورهاى شما را به غارت برده و مى برند و در صدد هستند كه حكومت ها را گوش و چشم بسته و دربست به خدمت خود گمارند و ملت ها را به دست آنان، مصرفى بار بياورند و از رشد انسانى و ابتكار صنعتى كشورهاى مظلوم با حيله ها و توطئه هاى شيطانى جلوگيرى كنند.

و وابستگى هرچه بيشتر و اتكاء به شرق و غرب را روزافزون كنند و مجال تفكر بر اساس استقلال و ابتكار را به هيچكس ندهند و نفسهايى كه براى بيدارى ملتها آماده اند در سينه ها خفه كنند.

و وضع نكبت بارى كه در كشورهاى اسلامى و ساير كشورهاى مظلوم مشاهده مى كنيد، زاييده همين توطئه هاى دشمنان مشترك مسلمانان و مظلومان است.

پس اكنون كه در مركز اسلام حيات بخش، به امر خدا و نداى رسولش گرد آمديد و از هر ملت و مذهب در اين مكان عظيم، اجتماع كرديد، براى اين درد مهلك و سرطان كشنده، چاره انديشى كنيد و بايد بدانيد كه چاره اساسى در سايه وحدت همه مسلمين و اجتماع همگانى در قطع يد ابر قدرتها از كشورهاى اسلامى است و عملى كردن شعائر مواقف كريمه و مشاهد مشرفه در كشورهاى خويش است.

و قدم اول زدودن يأس از دلهاست، كه عمال خبيث آنان با پوشش غرب و شرق در جانهاى مسلمين جايگزين كرده اند و به آنها باورانده اند كه بدون وابستگى به يك ابر قدرت نمى شود به زندگانى خود ادامه داد.

و ملت و دولت ايران در اين انقلاب عظيم ثابت نمودند كه اين اعتقادى پوچ و بى اساس است.

و با آن كه قدرتهاى بزرگ به هر حيله و توطئه اى دست زدند تا آتش شعله ور سوزنده اى كه در اين كشور براى خاكستر كردن آمال شرق و غرب فروزنده شده، به خاموشى كشند، موفق نشدند و امروز ايران اسلامى به بركت ايمان قوى و تعهد به اسلام و تحول عظيمى كه در اقشار مختلف حاصل شده است، دست شرق و غرب و انگلهاى منحرف را از كشور خود كوتاه، و به هيچ قدرتى اجازه نمى دهد كه كوچكترين دخالتى در كشور اسلامى ايران نمايند.

و اين خود حجت قاطعى است براى مسلمانان و مظلومان جهان كه با خواست ملتها كسى نمى تواند دست تجاوز دراز كند و با آن مخالفت نمايد و ملّتى كه بين «ذلت» و «شهادت» دومى را انتخاب نموده است شكست ناپذير نيست.

و ملت هاى مظلوم جهان چاره اى جز اين ندارند.

و دولت هاى ملتهاى اسلامى نيز اگر با توده هاى محروم، همگام و همراه شوند، از اين پيوستگى و وابستگى ذلت بار كه هزار بار، مرگ بهتر از آن است، نجات پيدا مى كنند و با عزت و ارزشهاى انسانى، هم آغوش مى شوند.

از خداوند تعالى مسألت مى نمايم كه همه ما را به تكاليف الهيه و وظايف انسانيه، آشنا فرمايد.(1)