شيرازى - وحدت
ميرزاآقا وحدت فرزند ميرزاغلامحسين (ملقب به راغب) شيرازى. متخلص به وحدت. شاعر. قرن 13 ه. ق.وى در بوشهر درگذشت و از شاعران معاصر مؤلف تذكرهى مرآةالفصاحة بود و با وى ديدار داشت.براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتذكرهى مرآةالفصاحة، ص 684 , آثار عجم، ص 572 , تذكرهى شعاعيه، صص 7 - 505 (نسخهى خطّى).شيرازى - وصال
ميرزامحّمدشفيع وصال فرزند محّمداسماعيل فرزند محمدشفيع فرزند ميرزااسماعيل شيرازى. متخلص به وصال. معروف به ميرزاكوچك. مكنى به ابواحمد. شاعر. قرن 12 و 13 ه. ق. متولّد 1197 ه.ق در شيراز.متوفّى 1262 ه.ق در سن 65 سالگى در شيراز.وى به موسيقى ، ادب ، خط و هنرهاى زيبا و موسيقى و عرفان، صرف و نحو، حكمت، تفسير، رياضى پرداخت. در ابتدا مهجور تخلص مىنمود ولى به دستور ميرزاابوالقاسم سكوت شيرازى، تخلص وصال را برگزيد. جدّ وى - محمدشفيع (متوفّى 1200 ه. ق) - سمت دبيرى نادرشاه را داشت و جدّ اعلاى وى - ميرزااسماعيل - در فن سياق و استيفاء مهارت داشت و در عهد كريمخان زند در دفتر وى خدمت مىنمود. مادر وى (متوفّى 1289 ه. ق در شيراز) دختر ميرزاعبدالرحيم شروانى - شاعر - بود كه پس از درگذشت پدر وصال، وى را مورد تربيت و پرورش خود قرار داد.
فتحعليشاه قاجار (50 - 1212 ه. ق) دربارهى وى مىگفت كه «ميرزاى وصال در هنر اسراف كرده است». با مؤلف تذكرهى حديقةالشعرا، ديدار داشت. در شعر، قاآنى شيرازى و در خوشنويسى، آقافتحعلى حجاب شيرازى از شاگردان وى بودند. در عهد زنديه اموالشان به غارت رفت و پريشانحال شدند. چندى ميرزاعبدالرحيم شروانى و ميرزاعبداللَّه - دايىاش كه شغل قرآننويسى داشت - رعايت حالشان را نمودند تا اينكه در خط و شعر شهرت يافت.