ميرشرفالدينعلىخان پيام اكبرآبادى. متخلص به پيام. شاعر و امير. قرن 12 ه.ق. متوفّى 1166 ه.ق.وى از شاعران پارسىگوى اكبرآباد هند بود كه اصالتاً بحرينى بود ولى در اكبرآباد (اگره) مىزيست و از دوستان و معاشران سراجالدينعليخان آرزوى اكبرآبادى (1169 - 1099 ه. ق) بود. وى در زمان سرودن شعر بىتابى بسيار از خود بروز مىداد و در دهلى با آنندرام مخلص، محمد عطايى (متخلص به عطايى)، ميرزاابوتراب غبار و بندرابن داس خوشگو مصاحبت و معاشرت داشت. وى در شعر از شيوهى ميررضى دانش مشهدى پيروى مىكرد و در نظم و نثر مهارت داشت. ديوان اشعار وى نزديك به بيستهزار بيت داشته است. به دو زبان اردو و فارسى شعر مىسرود. سال فوت وى در تاريخ ادبيات در ايران، 1150 ه. ق و در دانشنامهى ادب فارسى، 1157 ه. ق و در بعضى ديگر از منابع 1140 و 1145 ه. ق ذكر شده است.براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتاريخ ادبيات در ايران، ج 1 , 5 , لغتنامهى دهخدا، جلد 13، جزوهى 38، ص 613 , قاموسالاعلام تركى , تذكرهى سفينهى خوشگو، ص 212 , سفينهى هندى، ص 27 , تذكرهى شمع انجمن، ص 94 , صحف ابراهيم، ص 31 , عقد ثريا، ص 15 , گلشن بىخار، ص 93 , گلستان بىخزان، ص 48 , مجمعالنفايس، صص 3 - 32 , دانشنامهى ادب فارسى (ادب فارسى در شبهقاره)، ج 1 , 4، صص 1 - 610 , تذكرهى شعراى اردو، صص 2 - 41 , تذكرهى فارسىگو شعراى اردو، صص 15 - 14 , خوشمعركهى زيبا، ص 431 , الذريعه، ج 9، ص 751 , تذكرهى رياضالعارفين (آفتابراى)، ج 1، ص 128 , سخن شعرا، ص 80 , تذكرهى نتايجالافكار، ص 121 , نكاتالشعرا، ص 45 , تذكرهى هميشهبهار، ص 39 , يادگار شعرا، 38.
الهآبادى - الفت (حنيف)
ميرمحمّدحنيف (خفيف) الفت الهآبادى. متخلص به حنيف. شاعر. قرن 11 و 12 ه.ق. متوفّى 1130 ه.ق.از زندگانى وى جز اين آگاهى در دست نيست كه برادر بزرگ سيدمحمّدافضل ثابت الهآبادى بوده و گويا در شعر حنيف تخلص مىنموده است. ابياتى كم از اشعار وى در تذكرهها ذكر شده است.براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رلغتنامهى دهخدا، جلد 8، جزوهى 86، ص 51 , تذكرهى صبح گلشن، ص 33 , الذريعه الى تصانيفالشيعه، ج 9، ص 90 , دانشنامهى ادب فارسى (ادب فارسى در شبهقاره)، ج 1 , 4، صص 7 - 246 , باغ معانى، ص 21 , تذكرةالشعراى غنى، ص 30 , تذكرهى سفينهى خوشگو، صص 3 - 92 , صحف ابراهيم، صص 13 - 12.
لطفا منتظر باشید ...
