فرهنگ شاعران پارسی گوی جلد 3

تبريزى - امين (نورى)

حاجى‏امين‏الدين امين (نورى) تبريزى. مشهور به حاجى‏دده. متخلص به امين (گاهى نورى).

شاعر و عالم. قرن 8 ه.ق. متوفّى 758 ه.ق.

وى در علم تفسير و حديث و شعر مهارت بسيار داشت. وى گاهى امين و گاهى نورى (به دليل آن‏كه مريد شيخ‏نورالدين اسفراينى بود) تخلص مى‏نمود و مداح اميرشيخ‏حسن نويان (متوفّى 757 ه. ق) بود و چندى در بغداد نديم سلطان‏اويس بود. وى سپس از شهر بغداد به تبريز سفر كرد و در آن‏جا باغى ساخته و به تدريس مشغول شد تا اين‏كه درگذشت. ديوان اشعار وى 2500 بيت دارد.

براى آگاهى بيش‏تر، مراجعه شود به ردانشمندان آذربايجان، ص 53 , تذكره‏ى هفت‏اقليم (جديد)، ج 2، ص 1386.

تبريزى - ايرج‏

ايرج تبريزى. متخلص به ايرج. شاعر. پيش از قرن 10 ه. ق.

وى پيش از امين‏احمد رازى مى‏زيست و شرح مبسوطى از زندگانى وى در دست نيست.

براى آگاهى بيش‏تر، مراجعه شود به رتذكره‏ى هفت‏اقليم (جديد)، ج 2، صص 90 - 1389 , تذكره‏ى عرفات‏العاشقين (نسخه‏ى خطى) , دانشمندان آذربايجان، ص 57.