لطفا منتظر باشید ...
استرآبادى - فروغى
فروغى استرآبادى. متخلّص به فروغى. شاعر. قرن 10 ه. ق.وى پس از تحصيل كمالات در خراسان به خدمت شاهطهماسب صفوى رسيد و نزد وى مورد احترام بود و به جوانان سادهرو متمايل بود و قصايدى نيز در مدح ائمه داشت.براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتذكرهى آتشكدهى آذر، ج 3، ص 792. (اسفراينى) - سيفالدين
سيفالدين (اسفراينى). شاعر. پيش از قرن 10 ه. ق.وى پيش از اميناحمد رازى (قرن 10 ه. ق) مىزيست. در تذكرهى هفتاقليم، نام وى ذيل شعراى اسفراين ذكر شده است. شرح حال چندانى از وى در دست نيست.براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتذكرهى هفتاقليم (جديد)، ج 2، ص 833. اسفراينى - عمادالدينمؤيد
عمادالدينمؤيد فرزند احمد كاتب اسفراينى. شاعر. قرن 7 ه. ق.محمد عوفى با پسر وى در اسفراين ديدار داشت. شرح حال چندانى از وى در دست نيست.براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتذكرهى هفتاقليم (جديد)، ج 2، ص 827 , لبابالالباب، ج 1، صص 8 - 147.از اشعار اوست :
دانى كه فلك، بقاى دهرت ندهد
معشوقهى بىوفاست دنيا، هُش دار!
تا در قدح جلاب، زهرت ندهد
يك شربت آب، جز به قهرت ندهد
تا در قدح جلاب، زهرت ندهد
تا در قدح جلاب، زهرت ندهد
