در ستايش نور* - در ستایش نور نسخه متنی

اى رخ ماهت ز نكو منظرى
اى گُل نو رسته بستان حق
مژده كه با نور هدايت رسيد
پرده بر افكند ز وَجْه حَسَن
آن كه به صورت چو شه انبيا
آن كه به صولت چو شه لافتى
گوهر رخشنده برج كمال
ابر كَرَم، چشمه موّاج فيض
آن كه ربوده است ز اهل سخن
چهره بر آن تربت خوشبو بساى
آيتى از قلب جهان بينِ اوست
نوگُل قائم دمد از گلشنش
خواست كند چهره حق را نهان
جلوه حق، رونق باطل شكست
با يدبيضا چه كند سامرى

فاطمه امشب به سامرّا عزا بر پا كند
اى خوش آن‏چشمى كه امشب با امام‏عصر خود
آنكه سان مى‏ديد از خيل ملك در آسمان
هيچ كس باور نمى‏كرد اينكه آن ماه حجاز
هيچ كس باور نمى‏كرد اينكه از داغ پدر
كودك پنج ساله را بنگر كه مى‏بايد نماز
با قد خم گشته بر آن قامت رعنا كند

بارديگر شد شكوفا بوستان حيدرى
باز منزلگاه قرآن، معجزى ديگر نمود
از امام هادى و از مادرى پاك و نجيب
روز رحمت، هشتمين روز ربيع الآخر است
ارتباطش با خداى خود، سواى ماسواست
هيبتش چون صولت حيدر بُوَد دشمن شكن
اين حسن يارب مگر يك مجتباى ديگر است
عسكرى چون سيزده معصوم والاى دگر
چهارده حكّام دين، هستند چون قائم مقام
هرچه مى‏خواهى حسان از حضرت مهدى بخواه
چونكه مسرور است امشب حجّة‏بن العسكرى

خورشيد سپهر رهبرى پيدا شد
تبريك به مهدى كه به عالم امشب
رخسار امام عسكرى پيدا شد

ده مژده كه نخل دل ما برگ و برى داد
از نسل نبى و على و فاطمه، خالق
جبريل امين گفت به احمد كه خداوند
بر عسكريان مژده بده، حضرت معبود
آمد پدر مهدى موعود به دنيا
كز آمدنش تير دعا را اثرى داد

خسرو خوبان، حسن عسكرى!
يازدهم رهبرِ اهلِ كمال
اى به تنِ خلق، تو روح و روان
اى كه دهد مهر تو دل را اميد
مُصلح عالم بُوَد از نسل تو
آه كه از گردش ليل و نهار
معتمد آن ظالم بى‏درك و هوش
زهر جفا تا كه به كام تو ريخت
من به فداى غم جانكاه تو
«شمع» همى سوخته در راه تو

اى امام عسكرى! جان و دلم قربان تو
اختناقى بود جانفرساى حاكم اى دريغ
بوده است اندر ستاد ارتش عباسيان
پور والاى نقى، اى متّقى، ابن الرّضا
اى امام عسكرى، از مظهر علم و شرف
اى ملقّب گشته بر «سجّاد اصغر» در دعا
اى گل زيباى پاك عسكرى، مهدى بيا
«باقر» محزون نمايد جان و دل قربان تو

عيد ميلاد امام عسكرى است
آنكه بعد از حضرت هادى به حق
نام نيكويش حَسن، خُلقش حَسن
الامام بن الامام بن الامام
وارث علم نبىّ ختم رُسل
اسوه تقوى و وجود و مهر و لطف
جلوه اسما و اوصاف خدا
تابع فرمان او از امر حقّ
اصل ايمان، بحر عرفان و يقين
كوثر و تسنيم، آب جوى او
هر كه شد عارف به حقّ و قدر او
و آن كه سر بر تافت از فرمان او
در خجسته ذات پاك اقدسش
پرتو نور جمالش مهر و ماه
هر كه صاحب قدر و عالى شأن بود
زاده آن پيشواى راستين
مهدى موعود، قطب دين پناه
فتح بنمايد تمام شرق و غرب
امن مى‏سازد همه شهر و ديار
دور او، دور صلاح است و سداد
فخرها دارد پدر از اين پسر
در چنين عيد و چنين جشن بزرگ
حوريان در وجد و شوقند و سرور
دلبرا، در عيش كوش و رخ مپوش
كام بخش و خوش بگو و خوش بخند
پاك كن دل از غبار رنج و غم
«لطفى صافى» غلامان و را
گر شود مقبول فخرش چاكرى است