متن سخنراني اسقف اعظم روسيه - جوانان به راحتی می توانند شکار گروه های خلاف کار و جنایت کار شوند نسخه متنی

متن سخنراني اسقف اعظم روسيه

جوانان به راحتي مي توانند شکار گروه هاي خلاف کار و جنايت کار شوند

کريل، اسقف اعظم روسيه در جلسه مشترک هيات ريسه شوراي دولت و شوراي همکاري هاي مشترک با اتحاديه هاي مذهبي زير نظر رييس جمهوري روسيه سخناني در خصوص جذب جوانان توسط گروه هاي جنايت کار ايراد کرد. در جلسه مذکور که در خصوص مسايل جوانان برگزار شده بود، وي سخنان خود را با اين مضمون شروع کرد که روسيه در حال حاضر نياز شديدي به احيا شدن دارد. احيا شدن روسيه بدون حمايت افراد داوطلب و با ذوق و تلاش جوانان متخصص امکان پذير نمي باشد. وظيفه ما، جذب جوانان داراي فکر براي ساخت زندگي بهتر در کشور خودمان است و نه خارج از آن.

رييس جلسه سخنان فانويزين، نويسنده شهير روس را خاطر نشان کرد که مي گويد: «جوان شبيه به موم است». درست به همين دليل است که به گفته اسقف روسيه، کريل، حمايت جوانان نبايد تنها در کمک هاي مادي خلاصه شود، «اگر چه کمک مادي نيز به نوبه خود مهم است».

تربيت نسل جوان، تربيت شخصيت آنان به صورت فردي داراي استقلال، داري فکر و تلاش گر، فردي که وظيفه و اصول اخلاقي را به خوبي درک مي کند، از اهميت بسيار بالاتري برخوردار است. افراط گرايي که خاص جوانان است، به آنان اجازه آشتي با نواقص محيط اطرافشان را نمي دهد، نواقصي از قبيل بي تفاوتي، خودپسندي و خساست اخلاقي.

اين مساله جوانان را به آنجا مي کشاند که به صورت گروه هاي مجزا درآمده و اين جدا شدن، به خودي خود مي تواند باعث شکار شدن آنان توسط گروه هاي جنايت کار و افراط گرا شود. براي اينکه تاريخ ما هيچگاه دوباره طعم فروپاشي، تفرقه و انقلاب را نچشد، بايد اتحاد نسل ها که پشتوانه اتحاد روسيه هستند را تحکيم و تقويت کنيم.

ارتباط ميان نسلها هميشه براي جامعه روسيه مهم بوده و خواهد بود. مهم اين است که ما بتوانيم عليرغم تمام اين اختلافات که در کشور و در دنياي اقتصاد، در مسايل اجتماعي، اقتصادي و سياسي وجود دارند، با يکديگر زندگي کنيم.

ما بايد از انکار کردن مسايلي که باعث افزايش تشنج در زندگي اجتماعي مي شوند، خود داري کنيم. بايستي مکانيزم هماهنگ سازي اجتماعي با افرادي که به جامعه ما وارد مي شوند را بهبود بخشيم. لازم است به اين افراد زبان روسي بياموزيم، آنان را با فرهنگ و سنن ديني خود آشنا ساخته و به سوي زندگي اجتماعي روسيه جذب کنيم. از اين راه مي توانيم در بسيار ابعاد با کمک همديگر اقدام به حل مشکلات کنيم. جنايت هايي که امروز رخ مي دهند «اغلب مربوط به تلاش اين گروه ها براي انحصاري کردن يک سري تجارت ها در دست يک قوم خاص است». البته اين اصلا چيز بدي نيست که يک نژاد خاص به يک نوع خاص فعاليت تجاري تمايل داشته باشند و به آن بپردازند، اما مشکل آن زماني به وجود مي آيد که آنان نخواهند يک قوم ديگر را در فعاليت خود راه دهند، در اينجا است که جنگ ميان قوم ها به وجود مي آيد. چنين شرايطي غالبا افراد محلي را تحريک کرده و آنان را وادار به نشان دادن عکس العمل منفي ميکند.

با جنگ و مبارزه هيچ گاه نمي توان عدالت و اتحاد اجتماعي را ايجاد کرد. زخميان اين جدال تا مدتها دشمني، نفرت و احساسات منفي را نسبت به آن قوم ديگر در وجود خود نگه مي دارند و کاملا واضح است که هيچ توجيه ديني نمي توان براي آن يافت. من فکر مي کنم که مساله اتحاد ديني بسيار پر اهميت است.
اهميت پروسه تربيتي هدف اصلي است که ما را به ايده آلهاي اخلاقي «بر اساس آنچه که خداوند برايمان آشکار مي کند» و تکامل بشري مي رساند.

پروسه آموزشي بدون تربيت مثل کالبد بدون روح مي باشد. تلاش معلمين بدون تربيت جوانان، بي فايده و بي ثمر است. حتي مفيدترين دانش ها در دست انساني که فاقد تربيت و اصول اخلاقي است، مي تواند تبديل به وسيله اي آسيب رساننده به اطرافيان شود. اين خدمت معلم است و نه کار او که بايد در جامعه ستوده شده و از افراد بي صلاحيت و سياه دل پنهان باشد.

براي شکل گيري انسان معاصر بايد هم مدرسه و هم رسانه ها تلاش کنند. بايد به مديران رسانه ها و روزنامه نگاران در خصوص ضرورت وابستگي متقابل مردم و جامعه و به دنبال آن، تعهد آنان در مقابل يکديگر يادآور شويم. انشاالله که احساس تعهد اجتماع، خصوصا در مقابل جوانان بتواند شرايط معنوي را در روزنامه ها و مجلات ، در راديو، اينترنت و همچنين مهم تر از آن در برنامه هاي تلويزيوني تغيير دهد.

تربيت نسل جوان بايد به صورت يک وظيفه همگاني درآيد. ايجاد شرايط لازم براي سعادت نسل جوان، وظيفه اي است که در مقابل تمام افراد جامعه قرار دارد، تمام افرادي که خواهان همکاري با دولت هستند، تمام معلمين، دانشمندان، فرهنگيان و جوامع ديني و تمام اقشار ديگر جامعه. کليساي پرواسلاو روسيه، همگام با ساير جوامع ديني، مي تواند در اين امر نقش خود را ايفا کند. چرا که از نظر کليسا و دولت، مردم يکسان هستند و آنچه که باعث نگراني مردم شود، باعث نگراني کليسا مي شود.