قوم لوط - قوم لوط نسخه متنی

قوم لوط

نگاهي به بعضي از كارهاي زشت قوم لوط ـ عليه السلام ـ

از كارهاي زشت قوم لوط گلوله پراني با كمان، و هسته انداختن به يكديگر (و حتي در بعضي موارد شرط بندي مي‎كردند كه هسته به هر كسي خورد با او عمل زشت انجام دهند) و آدامس جويدن در معابر عمومي (براي جذب افراد به خاطر شهوتراني).

هم چنين لباسهاي فاخر بلند مي‎پوشيدند (كه امروز رقّاصه‎هاي دنيا در جهان غرب مي‎پوشند) و دكمه‎هاي كت و پيراهنشان را مي‎گشودند[1] و قلم از بيان بعضي از زشتكاريهاي آنها شرم دارد، از جمله از كارهاي آنها اين بود كه راهها را براي زشتكاري مي‎بستند و آشكارا در معرض ديد مردم، منكرات را انجام مي‎دادند و تفسير آيه 29 عنكبوت:

«وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ؛ آمده: با يكديگر در ملأ عام كارهاي ركيك و زشت انجام مي‎دادند.[2]

و در بعضي از تفاسير، كلمه «منكر» به هسته انداختن آنها تفسير شده كه آن هم به خاطر هوسهايشان بود.[3]

از آيات قرآن از جمله از آيه 28 سوره عنكبوت استفاده مي‎شود، كه زشتكاري قوم لوط به گونه‎اي زننده بود كه در ميان هيچ قوم و ملتي سابقه نداشت. چنان كه لوط به آنها گفت:

«إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَهَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ؛ شما كار بسيار زشتي انجام مي‎دهيد كه احدي از مردم جهان، قبل از شما آنها را انجام نداده است.»

به اين ترتيب آنها چون بنيانگذار اين فساد بودند، بار گناه كساني را كه در آينده از آنها پيروي مي‎كنند نيز به دوش خواهند كشيد، بي‎آنكه از گناه آنان چيزي كم شود.

از زشتكاري قوم لوط اين كه: كف دست بر پشت يكديگر مي‎زدند، دشنامهاي ركيك و زننده به همديگر مي‎گفتند،‌بازيهاي بچه گانه داشتند، قمار بازي مي‎كردند، با انواع آلات موسيقي سر و كار داشتند، سنگ پراني و متلك گفتن از كارهاي معمول آنها بود، و در حضور جمع، خود را برهنه مي‎كردند و...

حضرت لوط هر چه آنها را نصيحت كرد، در دل آن آلودگان و منحرفان اثر ننموده، پاسخ آنها به حضرت لوط اين بود كه:

«اِئْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ؛ اگر راستي مي‎گويي عذاب خدا را براي ما بياور».[4]

لجاجت و هوسبازي آنها تا اين حد بود، و سرانجام حضرت لوط با قلبي آكنده از اندوه گفت:

«پروردگارا مرا بر اين قوم
مفسد، پيروز گردان».[5]

نكته قابل توجه اين كه در حالات قوم لوط نوشته‎اند يكي از عوامل اصلي آلودگي آنها به گناه زشت لواط اين بود كه آنها مردم بخيلي بودند و چون شهرهاي آنها بر سر راه كاروانهاي شام قرار داشت، آنها با انجام اين عمل، نسبت به بعضي از عابرين و مهمانانشان، مي‎خواستند آنها را از شهرهاي خود دور سازند، ولي كم كم اين عمل زشت در ميان خودشان نيز رايج گرديد.[6]

به هر حال چنان كه خاطر نشان خواهد شد به سخت‎ترين عذاب الهي گرفتار شدند، به اميد آن كه در جامعه ما هيچ گونه از كارهاي قوم لوط نباشد، كه كيفر آن بسيار سخت است.

پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ در مسجد مردي را ديد به طرف كسي هسته انداخت، فرمود: «او مشمول لعنت است تا آن هسته به زمين بيفتد» سپس فرمود: هسته انداختن از شيوه‎هاي قوم لوط است آن گاه آيه فوق (29 ـ عنكبوت) را خواند[7] و از كارهاي زشت آنها اين بود كه محل مدفوع خود را نمي‎شستند، و خود را از جنابت تطهير نمي‎نمودند و بسيار بخيل و دست بسته بودند، هرگز كسي را به غذا دعوت نمي‎كردند.[8]

آري وفور نعمت شامات كه فرسخ در فرسخ پر از درختهاي ميوه دار بود و آن چنان درختها در ميان هم رفته بودند كه شعاع آفتاب به زمين نمي‎رسيد، به جاي اين كه آنها را شاكر خدا كند و به راه خداوند روند، اين چنين غرق در آلودگي شده بودند تا آن جا كه كسي جرأت نداشت كه از شهرهايشان عبور كند، چرا كه اموال او را غارت مي‎كردند، و او را به آلودگي جنسي مي‎كشاندند.

حضرت لوط تا آن حد، مظلوم و تنها بود كه حتي نزديكترين فرد نسبت به او كه مي‎بايست راز دار و حافظ اسرار و همكاري صديق و صميمي براي او باشد، و او را در هدفش كمك كند، نه تنها او را ياري نمي‎كرد بلكه به مخالفت با او اقدام مي‎كرد و با نشانه‎هايي به مخالفان ياري مي‎نمود.[9]