نشانه هاي ظهور - آشنایی اجمالی با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آشنایی اجمالی با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) - نسخه متنی

خدارحم مرادي

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

در حديث ديگري نقل است: فضيل از امام باقر ـ عليه السلام ـ پرسيد: آيا براي ظهور, وقتي معين شده است؟

آن حضرت فرمودند: تعيين كنندگان وقت ظهور دروغ مي گويند! تعيين كنندگان وقت ظهور دروغ مي گويند!

تعيين كنندگان وقت ظهور دروغ مي گويند.[1]

مطلب ديگر اين كه امام رضا ـ عليه السلام ـ مي فرمايد: قائم شما وقتي ظهور كند چند نشانه دارد: با آن كه بسيار عمر كرده است اما گويي چهل سال يا كمتر دارد, ديگر اين كه با گذشت روزها و شب ها پير نمي شود تا آن كه أجلش فرا رسد.[2]

نشانه هاي ظهور

نشانه هاي ظهور حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ را كه در كتاب هاي حديثي نقل شده است را مي توانيم به سه نوع تقسيم كنيم:

نخست

نشانه هاي عمومي كه از انحرافات كشورهاي اسلامي و غير آن بر مي خيزد و جوامع بشري را آلوده مي كند اين نشانه ها ممكن است ده ها سال پيش از ظهور پديد بيابد. مانند رواج ربا خواري و فساد و فحشا.

دوم

نشانه هايي كه ساليان اندكي پيش از ظهور وجود مي يابند و از جمله پيشگويي هايي از حوادث آينده به شمار مي آيند مانند خروج سفياني, قاتل سيد حسني و ...

سوم

نشانه هايي كه در همان سال ظهور يا يك سال پيش از آن تحقق مي يابند. اين نوع علائم بر دو قسمند:

الف) نشانه هاي غير حتمي يعني آن هايي كه وقوعشان حتمي نيست مانند جنگ جهاني سوم, بارش باران فراوان.

ب) نشانه هاي حتمي كه بي شك تحقق مي يابند و آن ها پنج تا هستند كه برخي چند روز پيش از ظهور موجود مي شوند بعضي چند ماه پس از ظهور و برخي در آغاز قيام حضرت مهدي به وقوع مي پيوندند.[3]

حضرت صادق ـ عليه السلام ـ مي فرمايند: نواي آسماني از نشانه هاي حتمي است, سفياني حتمي است فرو برده شدن آب در بيدا حتمي است (خروج) يماني قطعي است. كشته شدن نفس زكيه نيز قطعي است.[4]

ياران

هر چند هر كسي كه شايستگي ياري كردن حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ را داشته باشد به نحو عموم از ياوران او به شمار مي

آيد اما آن حضرت سيصد و سيزده نفر يار خاص دارد كه به فرموده حضرت علي و امام صادق ـ عليه السلام ـ آنان از پرچمداران آن حضرت به شمار مي آيند.[5]

آن گاه كه ظهور كند

پس از خروج آن حضرت خداوند گروهي را كه در چالاكي بسان ابرنده گرد هم مي آورد و دل هاي آنان را نسبت به يكديگر پيوند مي دهد. آنان كساني اند كه از هيچ كس نمي ترسند هرگز فرار نخواند كرد.

علاوه بر اين فرشتگان خداي سبحان نيز به ياري حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ مي آيند, حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ‌نيز از آسمان فرود مي آيد و پست سر امام زمان ـ عليه السلام ـ نماز مي خواند. اسلام در سراسر جهان را فرا مي گيرد و عدالت در تمام گيتي برقرار مي شود و تمام مردم در زير پرچم حكومت جهاني اسلامي زندگي مي كنند.

از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ نقل است: اگر از دنيا بيشتر از يك روز باقي نماند خداوند مردي از فرزندان مرا مبعوث مي كند كه نام او نام من و خلق او خلق من است. خداي بزرگ دين را توسط او بر مي گرداند, و پيروزي هايي نصيب او مي كند در آن روز غير از افرادي كه مي گويند: «لا اله الا الله» بر روي زمين باقي نمي ماند.

آري! در آن روز امنيت فراگير است به گونه اي كه گوسفند و گرگ, گاو و شير, و انسان و مار با هم زندگي مي كنند و مزاحم يكديگر نمي شوند. و نيز از پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ نقل است: خداي توانا در زمان دولت مهدي ـ عليه السلام ـ به قدري خير و بركت به اهل زمين مي دهد كه مردم آرزو مي كنند اي كاش مردگانشان زنده شوند.[6]

رجعت

هنگام ظهور حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ پيامبر اكرم و امامان معصوم و گروهي از مردمان نيكوكار و برخي بدكاران و كافران كه مرده اند به دنيا بر مي گردند تا نيكوكاران دولت كريمه اهل بيت ـ عليه السلام ـ را ببينند و به پاداش برخي كارهاي شايسته ايشان برسند و بدكاران و كافران نيز سزاي بدكاري هايشان را بكشند گفتني است موضوع رجعت يكي از اعتقادات اختصاصي و افتخار آميز شيعي است كه همگي آن را قبول دارند چنان كه علماي بزرگي مانند: شيخ مفيد, ابن بابويه, سيد مرتضي, سيد بن طاووس, علامه مجلسي و ... فرموده اند: رجعت آل محمد و شيعيان ايشان (و نيز برخي كافران) بين مذهب اجماعي است و مخالف ندارد.[7]


[1]. شيخ طوسي, الغيبه, ص 262, كافي, ج1, ص 368.

[2]. كمال الدين, ج2م ص 652.

[3]. امام مهدي از ولادت تا ظهور, سيد محمد كاظم قزويني, ترجمه, دكتر حسين فريدون, ص 41 به بعد.

[4]. نعماني, الغيبه, ص 252 و 257.

[5]. امام مهدي ـ عليه السلام ـ از ولادت تا ظهور , ص 506 ـ 507.

[6]. عقد الدور, به نقل از نجفي محمد جواد, مصلح جهان, ص 122 ـ 134.

[7]. همان,ص206 ـ307و السيد محمد كاظم القزويني,الامام المهدي ـ عليه السلام ـ من المهد الي الظهور,ص643به بعد.

خدارحم مرادي- مرکز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه

/ 5