اِلهى لَوْ لاَ الْواجِبُ مِنْ قَبُولِ اَمْرِكَ، لَنَزَّهْتُكَ مِنْ ذِكْرى اِيَّاكَ، عَلىخدايا اگر پذيرفتن فرمانت واجب نبود تو را پاكتر از آن مىدانستم كه من نام تو را به زبان آرم گذشتهاَنَّ ذِكْرى لَكَ بِقَدْرى لا بِقَدْرِكَ، وَما عَسى اَنْ يَبْلُغَ مِقْدارى حَتّىاز اينكه ذكرى كه من از تو كنم به اندازه فهم من است نه به مقدار مقام تو و تازه مگر چه اندازه اميد استاُجْعَلَ مَحَلّاً لِتَقْديسِكَ، وَمِنْ اَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَيْنا جَرَيانُ ذِكْرِكَ عَلىقدرم بالا رود كه محل تقديس (و به پاكى ستودن) تو قرار گيرم و از بزرگترين نعمتهاى تو بر ما همان جريان داشتن ذكر تو براَ لْسِنَتِنا، وَاِذْنُكَ لَنا بِدُعآئِكَ وَتَنْزيهِكَ وَتَسْبيحِكَ اِلهى فَاَ لْهِمْنازبان ما است و همان اجازهاى است كه براى دعا كردن و به پاكى ستودنت به ما دادى خدايا پس ذكرذِكْرَكَ فِى الْخَلاءِ وَالْمَلاءِ، وَاللَّيْلِوَالنَّهارِ، وَالْإِعْلانِ وَالْإِسْرارِ، وَفِىخويش را به ما الهام كن در خلوت و جلوت و شب و روز و آشكار و نهان و درالسَّرَّآءِ وَالضَّرَّآءِ، وَآنِسْنا بِالذِّكْرِ الْخَفِىِّ وَاسْتَعْمِلْنا بِالْعَمَلِ الزَّكِىِّ،خوشى و ناخوشى و ما را به ذكر خفى و پنهانت مأنوس كن و به كار پاكيزه و كوشش خداپسندوَالسَّعْىِ الْمَرْضِىِّ، وَجازِنا بِالْميزانِ الْوَفِىِّ اِلهى بِكَ هامَتِوادار و پاداش ما را به سنگ تمام بده خدايا دلهاى شيدا همه سرگشتهالْقُلُوبُ الْوالِهَهُ، وَعَلى مَعْرِفَتِكَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبايِنَهُ، فَلاو تشنه توأند و خِرَدهاى متفرق و جدا همه در مورد شناسايى و معرفت تو متفق گشتهاند و از اينروتَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ اِلاَّ بِذِكْراكَ، وَلا تَسْكُنُ النُّفُوسُ اِلاَّ عِنْدَ رُؤْياكَ، اَنْتَدلها جز به ياد تو آرام نگيرند و جانها جز به مشاهده جمالت تسكين نيابند تويى كه در هر جاالْمُسَبَّحُ فى كُلِّ مَكانٍ وَالْمَعْبُودُ فى كُلِّ زَمانٍ، وَالْمَوْجُودُ فى كُلِتسبيحت گويند و در هر زمانى پرستش كنند و در هر آن موجود بودهاى و به هراَوانٍ، وَالْمَدْعُوُّ بِكُلِّ لِسانٍ، وَالْمُعَظَّمُ فى كُلِّ جَنانٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِزبان تو را خوانند و در هر دلى تو را به بزرگى ياد كنند و از تو آمرزش خواهم از هرلَذَّهٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ، وَمِنْ كُلِّ راحَهٍ بِغَيْرِ اُنْسِكَ، وَمِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِلذتى جز لذت تو و از هر آسايشى جز انس با تو و از هر شادمانى بجزقُرْبِكَ، وَمِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَيْرِ طاعَتِكَ، اِلهى اَنْتَ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ، ياقرب تو و از هر سرگرمى به جز فرمانبرداريت خدايا تو فرمودى و گفتهات حق است «اىاَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيراً، وَسَبِّحُوهُ بُكْرَهً وَاَصيلاً،كسانى كه ايمان آوردهايد خدا را ياد كنيد ياد كردن بسيار و تسبيح او گوئيد در بامداد و پسين»وَقُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ فَاذْكُرُونى اَذْكُرْكُمْ، فَاَمَرْتَنا بِذِكْرِكَ، وَوَعَدْ تَناونيز فرمودى وگفتهات حق است «مرا ياد كنيد تا من هم شما را ياد كنم» پستو ما را بهياد كردنت دستور فرمودى وبهما وعدهدادىعَلَيْهِ اَنْتَذْكُرَنا تَشْريفاً لَنا وَتَفْخيماً وَاِعْظاماً، وَها نَحْنُ ذاكِرُوكَ كَماكه براى شرافت و عزت و عظمت بخشى به ما تو هم ما را ياد كنى و ما هم اكنون مطابق فرمانت تو رااَمَرْتَنا، فَاَنْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا، يا ذاكِرَ الذَّاكِرينَ، وَيا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَياد كنيم پس تو هم به وعده خويش وفا كن اى كه از يادكنندگانت ياد كنى و اى مهربانترين مهربانانشيخ عباس قمي- مفاتيح الجنان
لطفا منتظر باشید ...
