خدايا توئي بنده را دستگير - خدایا توئی بنده را دستگیر نسخه متنی

خدايا توئي بنده را دستگير
توئي خالق بوده و بودني
به بخشايش خويش ياريم ده
تورا خواهم از هر مرادي كه هست
چو تو هستي، از چرخ و انجم چه باك
جهاني چنين خوب و خرّم سرشت
از اين خوبتر خود نباشد دگر
در آن روضه‌ء خوب كن جاي ما
نه من چاره‌ء خويش دانم نه كس
طلبكار تو هر كسي بر اميد
بدان تا ز باغ تو يابد بري
نبينم من آن زهره در خويشتن
تو مستغني از هر چه در راه توست
سروش مرا ديو مردم مكن
چو بر آشنايي گشادي درم
به چشم من از خود فروغي رسان
چو پروانه شب چراغ توام
مبين گرچه خردم من زير دست
من آن ذره خردم از ديده دور
به نيروي تو چون پديد آمدم
به اول سخن داديم دستگاه
صفايي ده اين خاك تاريك را
بر آنم كزين ره بدين تنگناي
حفاظت چنان باد در كار من
چو از راه خشنودي آيم برت
نپيچم سر از قول پيغمبرت