اَلْحَمْدُ للَّهِِ الْأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشآءِ وَ الْإِحْيآءِ، وَ الْاخِرِ بَعْدَ فَنآءِ الْأَشْيآءِ، الْعَليمِستايش خاص خداييست كه آغاز هستى پيش از پيدايش و زندگى است و پايان پس از فناء موجودات، دانايى كه هر كه يادش كندالَّذى لايَنْسى مَنْ ذَكَرَهُ، وَلايَنْقُصُ مَنْشَكَرَهُ، وَلايَخيبُ مَنْ دَعاهُ، وَلا يَقْطَعُوى را از ياد نبرد و نعمتش را از آنكه سپاس مىدارد نكاهد و نوميد نسازد آنكه او را بخواند و اميد اميدوارش را قطع نكندرَجآءَ مَنْ رَجاهُ، اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُكَ وَ كَفى بِكَ شَهيداً، وَ اُشْهِدُ جَميعَخدايا من تو را گواه گيرم و گواه بودن تو كافى است و گواه گيرم تماممَلائِكَتِكَ وَ سُكَّانَ سَمواتِكَ وَ حَمَلَهَ عَرْشِكَ، وَ مَنْ بَعَثْتَ مِنْ اَنْبِيآئِكَفرشتگان و ساكنين آسمانها و حاملين عرشت را و پيمبرانوَ رُسُلِكَ، وَاَنْشَاْتَ مِنْ اَصْنافِ خَلْقِكَ، اَنّى اَشْهَدُ اَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،و رسولانت را كه برانگيختى و انواع موجودات بىحسابى را كه آفريدى (همه را گواه گيرم) كه من گواهى دهم تويى خدايى كهوَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ وَ لا عَديلَ، وَ لا خُلْفَ لِقَوْلِكَ وَ لا تَبْديلَ، وَ اَنَّ مُحَمَّداًمعبودى جز تو نيست و يگانهاى كه شريك و همتا ندارى و خلاف و تغيير و تبديلى در گفتار تو نيست و گواهى دهم كه محمدصَلَّىاللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، اَدّى ما حَمَّلْتَهُ اِلَىالعِبادِ، وَجاهَدَ فِىاللَّهِصلى الله عليه و آله بنده و رسول تو است كه بدانچه مأمورش كرده بودى به بندگانت رساند و دربارهعَزَّوَجَلَحَقَّ الْجِهادِ، وَ اَنَّهُ بَشَّرَ بِما هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوابِ، وَ اَنْذَرَ بِما هُوَ صِدْقٌخداى عزوجل آنطور كه بايد كوشش كرد و بدان پاداش نيكى كه حق و درست بود مژده داد و بدان عقابى كه راست بودمِنَ الْعِقابِ، اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلى دينِكَ ما اَحْيَيْتَنى، وَ لا تُزِغْ قَلْبى بَعْدَبيم داد خدايا تا مرا زنده نگاهدارى بر دين خويش ثابتم گردان و دلم را پس از آنكهاِذْ هَدَيْتَنى، وَ هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَهً اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ، صَلِّ عَلىمُحَمَّدٍراهنماييم كردهاى منحرف مساز و به من از نزد خود رحمتى بخشاى كه همانا تويى بخشايشگر درود فرست بر محمدوَعَلى آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنى مِنْ اَتْباعِهِ وَ شيعَتِهِ، وَ احْشُرْنىفى زُمْرَتِهِ،و بر آلش و مرا از پيروان و شيعيانش قرار ده و در گروه وى محشورم كن و موفقم داروَوَفِّقْنى لِأَدآءِ فَرْضِ الْجُمُعاتِ وَ ما اَوْجَبْتَ عَلَىَّ فيها مِنَ الطَّاعاتِبراى اداء فرائض جمعهها و طاعاتى كه در آنها بر من واجب كردى و عطاهايىوَقَسَمْتَ لِأَهْلِها مِنَ الْعَطآءِ فى يَوْمِ الْجَزآءِ، اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ.كه در روز جزا به اهل آن (طاعات و جمعهها) قست كردهاى كه همانا تويى مقتدر فرزانهشيخ عباس قمي - مفاتيح الجنان