مناجات التائبين‏ - مناجات التائبین‏ نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مناجات التائبین‏ - نسخه متنی

گردآورنده: عباس قمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مناجات التائبين‏

اِلهى‏ اَلْبَسَتْنِى الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتى‏، وَجَلَّلَنِى التَّباعُدُ مِنْكَ لِباسَ‏

خدايا خطاها و گناهان لباس خوارى بر تنم كرده و دورى از تو جامه‏

مَسْكَنَتى‏، وَاَماتَ قَلْبى‏ عَظيمُ جِنايَتى‏، فَاَحْيِهِ بِتَوْبَهٍ مِنْكَ يا اَمَلى‏

بيچارگى بر تنم افكنده و برزگ جنايتم دلم را ميرانده پس تو زنده‏اش كن به بازگشت خودت (بسوى من) اى آرزو

وَبُغْيَتى‏، وَيا سُؤْلى‏ وَمُنْيَتى‏، فَوَ عِزَّتِكَ ما اَجِدُ لِذُنوُبى‏ سِواكَ غافِراً،

و مقصودم و اى خواسته و آرمانم به عزتت سوگند براى گناهانم جز تو آمرزنده‏اى نيابم‏

وَلا اَرى‏ لِكَسْرى‏ غَيْرَكَ جابِراً، وَقَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَهِ اِلَيْكَ، وَعَنَوْتُ‏

و براى شكستگيم جز تو شكسته‏بندى نبينم و من بوسيله آه و ناله كردن بسوى تو بدرگاهت خاضع گشته و با زارى كردن‏

بِالْاِسْتِكانَهِ لَدَيْكَ، فَاِنْ طَرَدْتَنى‏ مِنْ بابِكَ فَبِمَنْ اَلوُذُ، وَاِنْ رَدَدْتَنى‏

در برابرت خود را به خوارى كشاندم پس اگر توام از درگاه خويش برانى در آن‏حال به كه روآورم؟ و اگر توام‏

عَنْ جَنابِكَ فَبِمَنْ اَعُوذُ، فَوا اَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتى‏ وَافْتِضاحى‏، وَوا لَهْفاهُ‏

از نزد خويش بازگردانى به كه پناه برم؟ و بس افسوس از شرمندگى و رسواييم و اى دريغ‏

مِنْ سُوءِ عَمَلى‏ وَاجْتِراحى‏، اَسْئَلُكَ يا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبيرِ، وَيا جابِرَ

از كار بد و گناهانى كه بدست آورده‏ام از تو خواهم اى آمرزنده گناه بزرگ و اى شكسته‏بند

الْعَظْمِ الْكَسيرِ، اَنْ تَهَبَ لى‏ مُوبِقاتِ الْجَرآئِرِ، وَتَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ‏

استخوان شكسته كه ببخشى بر من گناهان نابود كننده‏ام را و بپوشى بر من كارهاى پنهانى‏

السَّرآئِرِ، وَلا تُخْلِنى‏ فى‏ مَشْهَدِ الْقِيامَهِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَغَفْرِكَ،

رسواكننده را و مرا در بازار قيامت از نسيم جان‏بخش عفو و آمرزشت محروم نفرمايى و از

وَلاتُعْرِنى‏ مِنْ جَميلِ صَفْحِكَ وَسَتْرِكَ، اِلهى‏ ظَلِّلْ عَلى‏ ذُنُوبى‏

لباس زيباى گذشت و چشم‏پوشى خود برهنه‏ام نكنى خدايا سايه ابر رحمتت را بر گناهانم بينداز

غَمامَ رَحْمَتِكَ، وَاَرْسِلْ عَلى‏ عُيُوبى‏ سَحابَ رَاْفَتِكَ، اِلهى‏ هَلْ‏

و ابرريزان مهربانى و رأفتت را براى شستشوى عيبهايم بفرست خدايا آيا

يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْابِقُ اِلاَّ اِلى‏ مَوْلاهُ، اَمْ هَلْ يُجيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ اَحَدٌ سِواهُ،

بنده فرارى جز به درگاه مولايش به كجا بازگردد يا آيا كسى جز او هست كه وى‏را از خشم او پناه دهد

اِلهى‏ اِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَهً فَاِنّى‏ وَعِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمينَ،

معبودا اگر پشيمانى بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند كه براستى من از پشيمانانم‏

وَاِنْ كانَ الْإِسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطيئَهِ حِطَّهً فَاِنّى‏ لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرينَ،

و اگر آمرزش خواهى از خطا آنرا پاك كند پس براستى من از آمرزش خواهانم‏

لَكَ الْعُتْبى‏ حَتّى‏ تَرْضى‏، اِلهى‏ بِقُدْرَتِكَ عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ، وَبِحِلْمِكَ‏

خدايا تو را سزد كه مرا مؤاخذه كنى تا گاهى كه خوشنود شوى خدايا به همان قدرتى كه بر من دارى توبه‏ام بپذير و به بردباريت‏

عَنّىِ اعْفُ عَنّى‏، وَبِعِلْمِكَ بى‏ اِرْفَقْ بى‏، اِلهى‏ اَنْتَ الَّذى‏ فَتَحْتَ‏

از من بگذر و به همان علمت كه به احوالم دارى با من مدارا كن خدايا تويى كه درى از عفو خود

لِعِبادِكَ باباً اِلى‏ عَفْوِكَ، سَمَّيْتَهُ التَّوْبَهَ فَقُلْتَ تُوبُوا اِلَى اللَّهِ تَوْبَهً

بسوى بندگانت باز كردى و نامش را توبه گذاردى و فرمودى «بسوى خدا بازگرديد با توبه‏

نَصُوحاً، فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ، اِلهى‏ اِنْ كانَ‏

صادقانه» پس ديگر چه عذرى دارد آن كس كه از وارد شدن در اين در باز شده غفلت ورزد خدايا اگر براستى‏

قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ، فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ، اِلهى‏ ما اَنَا بِاَوَّلِ‏

سرزدن گناه از بنده‏ات زشت است ولى گذشت نيز از نزد تو نيكو است معبودا من نخستين كسى نيستم‏

مَنْ عَصاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ، وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ، يا مُجيبَ‏

كه نافرمانيت كرده و توبه پذيرش گشته‏اى و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان‏

الْمُضْطَرِّ، يا كاشِفَ الضُّرِّ، يا عَظيمَ الْبِرِّ، يا عَليماً بِما فِى السِّرِّ، يا

كرده‏اى، اى پذيرنده بيچاره اى غمزدا اى بزرگ احسان اى داناى اسرار نهان اى‏

جَميلَ السِّتْرِ، اِسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ اِلَيْكَ، وَتَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ‏

نيكو پرده‏پوش شفيع گردانم نزد تو جود و كرمت را و توسل جستم به حضرتت و به مهربانيت‏

[بِجَنانِكَ‏]وَتَرَحُّمِكَ‏لَدَيْكَ، فَاسْتَجِبْ دُعآئى‏، وَلا تُخَيِّبْ فيكَ رَجآئى‏،

در پيش تو پس دعايم مستجاب كن و اميدم را درباره خودت به نوميدى مبدل مكن‏

وَتَقَبَّلْ تَوْبَتى‏، وَكَفِّرْ خَطيئَتى‏ بِمَنِّكَ وَرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

و توبه‏ام را بپذير و گناهم را به كرم و مهربانى خود ناديده گير اى مهربانترين مهربانان‏

شيخ عباس قمي- مفاتيح الجنان

/ 1