امر دوم: آيات فضائل - ادله حقانیت شیعه نسخه متنی

امر دوم: آيات فضائل

در ذيل به برخي از اين آيات اشاره مي كنيم.

1. سوره دهر

خداوند متعال مي فرمايد:

«وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي حُبِّه مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيرًا، اِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ لا نريدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُورًا »[12]

« و هم به دوستي خدا به فقير و اسير و طفل يتيم طعام يم دهند (و گويند) فقط براي رضاي خدا به شما طعام مي دهيم و از شما هيچ پاداش و سپاسي هم نمي طلبيم.

سي و شش نفر از علماي اهل سنت تصريح نموده اند كه اين آيه در شأن اهل بيت پيامبر ـ عليهم السّلام ـ نازل شده است: فخر رازي در التفسير الكبير، ذيل همين آيه، قاضي بيضاوي در انوار التنزيل، سيوطي در الدّر المنثور، ابوالفداءِ در تاريخش،[13] بغدادي در تاريخش[14] و غيره.

2. آيه شراء

خداوند متعال مي فرمايد : « وَ مِنَ النّاسَ مَنْ يَشري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ اللهُ رَءُوفُ بِالْعِبادِ»[15]

« برخي مردان اند كه از جان خود در طلب رضايت خداوند در گذرند و خداوند دوست دار چنين بندگاني است. »

ابن عباس مي گويد:

« اين آيه در شأن عليّ ـ عليه السّلام ـ نازل شد، هنگامي كه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ از دست مشركين فرار كرده و با ابوبكر به غاري پناه برد، علي ـ عليه السّلام ـ در مكه در رخت خواب پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ خوابيد. »[16]

ابن ابي الحديد مي گويد: « تمام مفسرين، روايت كرده اند كه آيه فوق در شأن علي ـ عليه السّلام ـ نازل شد، آن هم در شبي كه آن حضرت در فِراش پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ آرميد تا جان پيامبر محفوظ بماند. »[17]

چهارده نفر از علماي اهل سنت بر نزول آيه شريفه در شأن اما علي تصريح نموده اند كه عبارت اند از: زيني دحلان،[18] فخر رازي،[19] ابن اثير، ديار بكري[20] و غيره.

سيزده نفر نيز تصريح نموده اند كه اين آيه در « ليله المبيت » بر پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ نازل شده است كه عبارت اند از:

احمد بن حنبل،[21] طبري،[22][23] ابن سعد،[24] ابن هشام،[25] ابن اثير،[26] ابن كثير[27] و غيره.

3. آيه مباهله

خداوند متعال مي فرمايد: « فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا تَدْعُ أبْناءَنا وَ أبناءَكُمْ و نساءَنا وَ نساءَكُمْ وَ أنفُسَنا و أنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَتَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَي الْكاذِبينَ »[28]

« پس هر كس با تو در مقام مجادله در باره عيسي برآيد پس از آنكه به وحي خدا بر احوال و آگاه شدي بگو كه بياييد ما و شما با رزندان و زنان خود با هم به مباهله مي خيزيم تا دروغ گو و كافران را به لعن عذاب خدا گرفتار سازيم. »

مفسرين، اجماع دارند بر اين كه مراد از « انفسنا » در اين آيه علي بن ابي طالب ـ عليه السّلام ـ است كه در اين جا از علي ـ عليه السّلام ـ به نس پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ تعبير شده است.

احمد بن حنبل نقلمي كنند: هنگامي كه اين آيه نازل شد پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ علي، فاطمه ـ حن و حسين را واست، آن گاه عرض كرد: بار خدايا اينان اهل بيت من اند.[29]

بيست و چهار نفر از صحابه و تابعين اين مضمون را نقل كرده و آيه را در شأن اهل بيت ـ عليهم السّلام مي دانند. از قرن سوم تا سيزدهم نيز بيش از پنجام نفر از علماي اهل سنت اين مضمون را نقل كرده اند.

اين حديث را مي توان از اه هاي مختلف تصحيح نمود:

1. حديث در صحيح مسلم از سعد بن ابي وقاص نقل شده.[30]

2. ترمذي به صحّت آن تصريح نموده.[31]

3. حاكم به صحت آن تصريح نموده.[32]

4. ذهبي در تلخيص المستدرك به صحت آن تصريح كرده. [33]

5. ابن اثير اصل قضيه را از مسلّمات دانسته است.[34]

6. جصاص تصريح به عدم اختلاف در حديث نموده است. [35]

7. قاضي ايجي نيز به صحت اين حديث تصريح دارد. [36]

4. آيه مودّت

خداوند متعال مي فرمايد: « قُلْ لا أسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أجْراً اِلّا الْمَوَدَّهَ فِي الْقُرْبي؛ »[37]

« بگو من از اجر رسالت جز اين نمي خواهم كه مودّت مرا در حق خويشوندان من منظور داريم. »

جمهور عامه روايت كرده اند كه بعد از نزول آيه فوق، سوال كردند:

اي رسول خدا! نزديكان تو كه مودّت آنان بر ما واجب است كيانند؟

فرمود: « علي، فاطمه، حسن و حسين. »

اين مضمون را بيست و چهار نفر از صحابه و تابعين و حدود شصت نفر از علماي اهل سنت نقل كرده اند؛ امثال :

سيوطي،[38] طبري،[39] احمد بن حنبل و ديگران.

عده اي نيز؛ مانند: ابن حبّان در تفسيرش حديث را از مسلمات دانسته است.