بلوغ - بلوغ نسخه متنی

بلوغ

سؤال 1: تكليف شرعي براي پسران و دختران از چه سنّي واجب مي شود؟

آيا ممكن است كه آنها قبل از رسيدن به سنّ معيّني بالغ شوند؟

جواب: دختر بعد از تمام شدن نُه سال قمري و پسر بعد از تمام شدن پانزده سال قمري بالغ مي شوند ولي چنان چه پسران قبل از رسيدن به پانزده سال محتلم شوند يا موي زبر در محلّ مخصوص پيدا كنند مكلّف هستند
.

(ر.ك استفتائات امام (ره), ج 1, ص 126)

سؤال 2: آيا كودكان كر و لال كه از قدرت شنوايي و گويايي محرومند و با توجه به اينكه در حال يادگيري هستند, نماز بر آنها واجب است؟

جواب: اگر بالغ هستند, نماز بر آنها واجب است و كيفيت آن در رساله ذكر شده است. (ر.ك استفتائات امام (ره), ج 1, ص 127)

سؤال 3: آيا نماز بر كودكان عقب مانده ذهني كه فقط قادر به تربيت پذيري هستند, واجب است؟

جواب: اگر عاقل نباشند, تكليف ندارند. (ر.ك استفتائات امام (ره), ج 1, ص 128)

سؤال 4: مرد جواني هستم كه از سنّ 17 سالگي شروع به خواندن نماز و گرفتن روزه كرده ام و به درستي نمي دانم كه از چه موقع بالغ شده ام, بفرماييد فعلاً قضاي چند سال نماز و چند ماه روزه بر گردنم هست؟ آيا كفاره نيز بر من واجب است؟

جواب: حدّ بلوغ شرعي براي پسر تمام شدن پانزده سال قمري است و اگر قبلاً مني از او خارج شده يا موي زبر و خشن بر محلّ مخصوص او بيرون آمده بالغ شده است و مدّتي را كه يقين داريد در زمان بلوغ, نماز و روزه از شما فوت شده بايد قضا كنيد و اگر در افطار روزه تعمّدي نداشته ايد يا از روي جهل بدون تقصير در ياد گرفتن مسأله, روزه نگرفته ايد كفار ندارد.

(ر.ك استفتائات امام (ره), ج 1, ص 128)

سؤال 5: گناهاني كه بچه ها ندانسته قبل از رسيدن به سنّ تكليف مرتكب مي شوند چه حكمي دارد آيا بخشيده مي شود؟

جواب: اعمالي كه فرد قبل از رسيدن به سنّ تكليف انجام مي دهد گناه محسوب نمي شود ولي از هر گناهي توبه كنيد ان شاء الله پذيرفته مي گردد. بلي اگر مال كسي را تلف كرده ايد بايد جبران نماييد.

سؤال 6: آيا نُه سالگي براي مكلّف شدن دختران كم نيست؟

در كلاس دانش آموزان سوّم ابتدايي در حالت روزه خيلي بي حال هستند و با توجه به اينكه اين سن, سنّ رشد دختران است و ممكن است در رشد دختران تأثير منفي داشته باشد لطفاً راهنمايي فرماييد؟

جواب: از پايان 9 سالگي قمري دختر بالغ مي شود و بايد به تكاليف خود از قبيل نماز و روزه و حجاب و ... عمل نمايد. بلي چنانچه قادر به گرفتن روزه نباشد مي تواند افطار كند و پس از ماه رمضان تدريجاً قضاي آن را بگيرد و اگر تا رمضان آينده قادر به گرفتن روزه نشود براي هر روز پرداخت كفاره (يك مد طعام) لازم است و ضعف معمولي و بي حالي مجوز افطار نيست. و به نظر برخي از مراجع هر وقت توانست قضاي روزه ها را بگيرد. (ر.ك جامع المسائل آيت الله فاضل, ج 1, ص 153, س 568).