انّما المؤمنون الّذين اذا ذكر الله وجلت قلوبهم و اذا تليت عليهم اياته زادتهم ايماناً و علي ربّهم يتوكّلون الّذين يقيمون الصّلوه و ممّا رزقناهم ينفقون اولئك هم المؤمنون حقّاً لهم درجات عند ربّهم و مغفره و رزق كريم.مؤمنان كساني هستند كه هر گاه خدا نزد آنها ياد شود دلهاي آنها ميترسد و هر گاه آيات خدا بر آنها تلاوت شود ايمانشان بيشتر ميگردد و بر پروردگار خود توكل ميكنند، آنان كه نماز را بپا ميدارند و از آنچه به آنها دادهايم انفاق ميكنند و مؤمنان حقيقي آنها هستند، براي آنان درجات (فوق العادهاي) نزد پروردگارشان است و براي آنها آمرزش و روزي بينقص و عيب است. «انفال ، 2 و 3 و 4»در اين آيات خداوند به پنج قسمت از صفات برجسته مؤمنان اشاره كرده كه سه قسمت آن جنبه روحاني و معنوي و باطني دارد و دو قسمت آن جنبه علمي و خارجي سه قسمت اول عبارتند از احساس مسئوليت و تكامل ايمان و توكل و دو قسمت ديگر عبارتند از:(ارتباط با خدا) و (ارتباط و پيوند با خلق خدا).نخست ميگويد: مؤمنان تنها كساني هستند كه هر وقت نام خدا برده شود دلهاي آنها به خاطر احساس مسئوليت در پيشگاهش ترسان ميگرددانما المؤمنون الذين اذا ذكر الله و جلت قلوبهم.پس از ذكر اين سه قسمت از صفات روحاني و نفساني مؤمنان راستين ميگويد: آنها در پرتو احساس مسئوليت و درك عظمت پروردگار و همچنين ايمان فزاينده و بلندنگري توكل از نظر عمل داراي دو پيوند محكمند. پيوند و رابطه نيرومندي با خدا و پيوند و رابطه نيرومندي با بندگان خدا. آنها كساني هستند كه نماز را (كه مظهر رابطه با خداست) برپا ميدارند و از آنچه به آنها روزي دادهايم در راه بندگان خدا انفاق ميكنند.الذين يقيمون الصلوه و مما رزقناهم ينفقون.تعبير به اقامه نماز (به جاي خواندن نماز) اشاره به اين است كه نه تنها خودشان نماز ميخوانند بلكه كاري ميكنند كه اين رابطه محكم با پروردگار همچنان و در همه جا برپا باشد و تعبير مما رزقناهم (از آنچه به آنها روزي دادهايم) تعبير وسيعي است كه تمام سرمايههاي مادي و معنوي را در بر ميگيرد. آنها نه تنها از اموالشان بلكه از علم و دانششان از هوش و فكرشان از موقعيت و نفوذشان و از تمام مواهبي كه در اختيار دارند در راه بندگان خدا مضايقه نميكنند.