لطفا منتظر باشید ...
ـ نصوص امامت در سنت
در درس گذشته برخي از نصوص امامت در قرآن كريم را بررسي كرديم، در اين درس به بررسي پارهاي از نصوص امامت در سنت ميپردازيم.حديث غدير
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ در سال دهم هجرت، آهنگ سفر حج نمود و تصميم خود را به مسلمانان مدينه و شهرهاي ديگر اعلان كرد، از اينرو، جمعيت بسياري عازم حج شدند. مورخان تعداد كساني را كه از مدينه، آن حضرت را به سوي مكه همراهي كردند، مختلف نقل كردهاند، كمترين عدد نود هزار نفر.[3]پس از انجام مراسح حج، پيامبر با مسلمانان مكه را ترك گفتند و روز هجدهم ذيحجه به غديرخم رسيدند، آنجا نقطهاي بود كه راه مدينه از راههاي شهرهاي ديگر چون عراق و مصر جدا ميشد. پيامبر دستور دارد تا كاروان زايران خانه خدا همانجا توقف كنند. وقتي همه جمع شدند، نماز ظهر را به جماعت به جاي آوردند، آنگاه پيامبر در ميان جمعيت بر منبري كه از جهاز شترها ساخته بود، ايستاد و خطبهاي را ايراد كرد،آنگاه فرمود: آيا صداي مرا ميشنويد. گفتند: آري.پيامبر فرمود: من پيشاپيش شما در كنار حوض (كوثر در قيامت) قرار خواهم گرفت، و شما بر من وارد خواهيد شد، پس بيانديشيد كه پس از من با ثقلين چگونه رفتار خواهيد كرد؟در اين هنگام از ميان جمعيت ندايي برخاست كه «ثقلين» چيستند؟پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ پاسخ داد: يكي، ثقل بزرگتر يعني قرآن است؛ و ديگري ثقل، كوچكتر يعني عترت و خاندان من ميباشند. خداوند به من خبر داده است كه آن دو از يكديگر جدا نخواهند شد، تا در كنار حوض نزد من آيند، پس بر آنان پيشي نگيريد و از آنان فاصله نگيريد كه هلاك خواهيد شد.آنگاه دست علي ـ عليه السلام ـ را گرفت و به اندازهاي بالا برد كه زير بغل هر دو نمايان شد، و همه حاضران او را شناختند، پس گفت: اي مردم، چه كسي بر مؤمنين از خود آنان سزاوارتر است؟گفتند: خدا و پيامبرش داناترند.پيامبر فرمود: خدا، مولاي من و من مولاي مؤمنين هستم و بر آنان از خودشان سزاوارترم.سپس سه يا چهار بار اين جمله را تكرار نمود:«مَنْ كُنْتُ مَولَاهُ فَعَلِيٌّ مُوْلاهُ»هر كس من مولاي او هستم، علي ـ عليه السلام ـ مولاي او است.آنگاه در حق او و دوستان و ياران او دعا كرد، و هنوز جمعيت متفرق نشده بود كه جبرئيل بر پيامبر نازل شد و آيه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ...» را بر او تلاوت كرد، و پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ بر اين نعمت بزرگ الهي تكبير گفت، و مؤمنين پيشاپيشِ همه ابوبكر و عمر، منصب ولايت را به علي ـ عليه السلام ـ تبريك گفتند.
